Davids psalmen

Psalm Cxxxiij.

HOe goedt, hoe lieflick is 't dat broeders woonen
Te samen, en haer' liefd' en eendracht toonen,
En dat d'een d'ander niet misdoet?
Siet, 't is soo lieffelick, en 't is soo goedt,
Als goeden oly, als de salf, die op
Aäron viel, op sijnen kop.

2    Die op den baert, sijn' baert quam neder-stroomen;
Die nederwaerts afdaelt, tot op de zoomen
Van sijn Hoog-priesterlick gewaedt.
't Is als den Hermons dauw, de welcke gaet,
En op de Zions bergen daelt ter neêr;
Want zegen maeckt daer Godt de Heer.

3    De Heer gebiedt aldaer, en wil daer geven
Den zegen, ende het geluckig leven;
Het leven tot in eeuwigheydt.

[fol. Z2r]