Davids psalmen

(1656)–Henrick Bruno– rechtenstatus


Psalm Cxix.
A. Aleph. j. 1 WEl-salig zijn sy, die oprecht'lick gaen, En die daer in de Wet des Heeren treden, En op een vroom gemoedt en wandel staen. Ia vol gelucks zijn sy; vol saligheden, Die onderhouden Sijn getuygenis, En die van gantscher hert' Uw' Naem beleden. 2 De sulcke wercken niet, 't geen onrecht is; Maer wandelen in Sijn' bevolen' wegen Oprechtelick, en doen geen' ergernis. Gy hebt geboden, Heer, dat elck te degen Sich stelle na Uw' Wet, en wel bewaer' 't Gebodt en het bevel van U gekregen. 3 Och dat mijn weg alsoo gerichtet waer,
[Folio W9r]
Om Uw' insettingen wel te bewaren! Soo dat ick niet en viel, noch hier noch daer, Geen schaemte soude my dan weder-varen! Wanneer ick mercken soud', wanneer mijn' acht Op all' Uw' Wetten sich soud' openbaren. 4 Ick sal U loven in oprechte kracht, Als ick Uw' rechten der gerechtigheden Geleert sal hebben, dat ick die betracht: 'k Sal Uw' insettingen niet overtreden, Maer die bewaeren, die betrachten, Heer; Verlaet niet al te seer mijn' swackigheden.
B. Beth. ij. 5 HOe sal een jongeling sijn padt in eer, Reyn, suyver, houden? Als, na Uw' bevelen, Hy dat ten rechten houdt, na Uwe leer? Ick soeck' met al mijn hert, met mijn geheelen
[Folio W9v]
Gemoede na U, Heer; en laet my niet Af-dwaelen van Uw' Wet, in geene delen. 6 De reden, die U uyt den monde vliet, Verborg ick in mijn hert, op dat'er tegen Uw' woordt geen sondigen van my geschiedt. Gepresen zijt Gy, Heer, Gy zijt vol zegen; Leert my Uw' Keuren, Heer, en Uwe Wet; Leert Uw' insettingen my doch ter degen. 7 Met mijne lippen heb ick, Heer, gelet, Om te vertellen, en om te verkonden, De rechten, die Uw' mondt ons heeft geset. Ick heb meer vrolickheydts, meer vreugts gevonden In Uwen weg van Uw' getuygenis, Als alle rijckdommen my geven konden. 8 Ick sal, ô Heer, in mijn' gedachtenis Bedencken Uw' bevel; in alle saecken,
[Folio W10r]
Gaen letten op het padt, 't welck Uw' padt is. Ick zal mijn selven in Uw' Wet vermaecken, In Uw' insettingen, ô Heer, Uw' woordt En sal by my niet in 't vergeten raecken.
C. Gimel. iij. 9 DOet wel, ô goede Godt, by Uwen knecht; Doet wel by my, op dat ick, Heer, mach leven, En Uw' Gebodt bewaer', trouw en oprecht. Ontdeckt mijn' oogen, wilt die klaerheydt geven, En reyn gesicht, op dat ick mercken kan De wond'ren in Uw' Wet van U geschreven. 10 Ick ben op aerd', gelijck een vreemde man: Verbergt, ô Heer, voor my niet Uwe Wetten; Op dat ick die bewaer', noch wijck' daer van. Verbroocken is mijn' ziel', van wegen 't letten, Tot allen tijden, op Uw' oordeel, Heer,
[Folio W10v]
En het verlang, dat ick daer na ging setten. 11 Gy scheld 't vervloeckt' geslacht des volks, dat seer Hoovaerdig is, en gaet moedt-willig treden Van Uw' geboden af, en Uwe leer. Heer, wentelt van my af de smadigheden, En wendt verachting af; want Uw' gebodt En Uw' getuygenis hebb' ick beleden. 12 Als selfs der Vorsten schaer sat, en, ô Godt, Sprack tegen my, ging ick, Uw' knecht, betrachten All' Uw' insettingen en wille-slot. Oock zijn Uw' Wetten, Heer, all' mijn' gedachten; All' mijn vermaeck is Uw' getuygenis; Uw' Wetten zijn mijn' lien, die raedt aen brachten.
D. Daleth. iiij. 13 MYn' ziele kleeft aen 't stof; ick ben gewis Gelijck als doodt, maer wilt my levend' maecken,
[Folio W11r]
Na 't woordt, het welck' van U gesproocken is. 'k Heb U mijn weg vertelt en mijne saecken, En Gy hebt my verhoort; leert my Uw' Wet; Leert, Heere, my, wat Uw' bevelen spraecken. 14 Doet my den weg verstaen, van U geset; Den weg van U bevel; dat ick betrachte Uw' wonderen, ô Godt, en daer op let. Mijn' ziele druypt my wech, en ick versmachte, Versmelte van verdriet en treurigheydt. Bevestigt, richt my, na Uw' woordt en krachte. 15 Wendt van my wech, den weg der valsigheydt; Verleent my Uwe Wet genadelijcken; Op dat ick daer na all' mijn leven leyd'; Den weg der waerheydt, om niet af te wijcken, Hebb' ick verkoren, Heer; ick hebb' U recht My voor-gestelt, en houdt 't geduriglijcken.
[Folio W11v]
16 Ick kleve vast, ô Heer, ick ben gehecht Aen uw' bevelen en getuygenissen; O Heer, beschaemt my niet, my Uwen knecht. 'k Sal Uwer Wetten weg, ô Heer, niet missen, Maer loopen daer langs heen, als Gy mijn ziel Verwijdt sult hebben, uyt bekommernissen.
E. He. v. 17 LEert my den weg, die uyt Uw' lippen viel; Dien Gy hebt ingeset; 'k sal hem betrachten, Ten eynde toe, ô Heer, tot aen de hiel. Geeft my 't verstandt, ick sal Uw' Wetten achten, Ia onderhouden sal ick die, ô Heer, Met gantscher herten en met all' mijn' krachten. 18 Geeft dat ick 't padt Uw's Wets betreden leer'; Het padt van Uw' gebodt; want mijn behagen Is daer in, en mijn lust die ick begeer';
[Folio W12r]
Laet doch mijn hert na Uw' getuyg'niss' jagen, En neygt het na Uw' Wet; maer laet het niet Tot vuyle gierigheydt zijn wech-gedragen. 19 Wendt 't oog my af, op dat het niet en siet, Van 's wereldts ydelheydt, maer laet my leven, Door Uwe wegen, die Gy leeren liet. Wilt een' bevesting Uw's toe-seggings geven Aen Uwen trouwen knecht, die toe-gedaen Tot Uwer vreese, werdt daer toe gedreven. 20 Wendt mijne smaedtheydt af; laet achter-staen Gevreesde schimp; want Uw' rechtvaerdigheden Zijn 't die in billickheydt en 't goede gaen. Siet, ick hebb' lust, begeert', genegenheden, Tot Uw' beveelen, Heer; verquickt mijn hert, Maeck 't levendig door Uw' gerechtigheden.

[Folio W12v]

F. Vau. vj. 21 DAt my Uw' goede gunst geschoncken wert, Dat my Uw' heyl, ô Heer, mach overkomen, Na Uw' toeseggings woordt; vrijdt my van smert. Op dat ick, die my heeft tot smaedt genomen, Een woordt tot antwoordt geef; want op U woordt, Vertrouw ick gantschelick en sonder schromen. 22 En ruckt het waerheyts woort, ô Heer, niet voort, Van mijnen mondt te seer; want ick vertrouwde En hoopte steedts op 't recht van Uw' gehoort; Soo sal ick Uwe Wet steedts onderhoude; Soo sal ick Uw' bevel doen alle tijdt, En toonen, dat Uw' wil my noyt berouwde. 23 Dan sal ick wandelen in 't ruym en 't wijdt, Vry, buyten schrick, om dat ick Uw' beveelen Altijdt gesocht heb, Heer, met alle vlijt.
[Folio X1r]
Ick sal den Koningen oock mede-deelen Van Uw' getuygenis, in vrye spraeck, 'k Sal my niet schamen, noch 't salmy verveelen. 24 In Uw' geboden sal ick mijn vermaeck Gaen nemen; in Uw' wet, die ick beminne, Die ick beminne, meer dan eenig' saeck. Na Uw' geboden sal ick handt en sinne Opheffen; toonen sal ick, dat ick waeck In Uw' insettingen, van den beginne.
G. Zaïn. vij. GEdenkt des woorts 't welck Gy sprackt tot Uw' knecht Op 't welcke Gy, ô Heer, my hebt doen bouwen. Op 't welck ick all' mijn hoop' heb aengelegt. Dit 's mijn elendens troost; mijn vast vertrouwen. Want 't geen Gy hebt belooft en toe-geseydt, Heeft levendig gemaeckt en my behouwen.
[Folio X1v]
26 De trotse mannen, vol hoveerdigheydt, Bespotteden my seer, en boven maten; 'k Ben van Uw' Wet nochtans niet af-geleydt. 'k Heb mijn' gedachten, Heer, gantsch loopen laten Door Uwe oordeelen, van oudts her aen, En dit quam my tot troosts verquicking baten. 27 Met groot' ontstelteniss' ben ick belaên, En een beroering heeft mijn ziel bevangen, Om boose, die Uw' Wet verlaten gaen. d'Insettingen van U zijn mijn' gesangen, Mijn Psalmen-stof geweest, ten plaetse, Heer, Van mijne vreemd'lingschap, en ballings gangen. 28 Des nachts heb ick Uw's Naems en Uwer eer, Geweest gedachtig, Heer; en hebb' Uw Wetten, Bewaert, en keerde daer van nimmermeer. Dat's my geschiedt, om dat ick wilde letten
[Folio X2r]
Op 't onderhouden Heer, van Uw' gebodt, En my na Uw's bevels bewaring setten.
H. Cheth. viij. 29 MYn deel, mijn erfdeel is de Heere Godt; Ick hebbe toegeseydt, dat ick Uw' reden, Uw' woordt bewaren sal in 's herten slot. Ick hebb' Uw' aenschijn, Heer, in ernst gebeden, Van gantscher herten; zijt genadig na 't Geen Gy hebt toegeseydt, belooft met eeden. 30 Ick hebb' mijn weg bedacht, daer op ick ga; Ick hebb' mijn' voeten doen tot Uwaerts keeren, Tot Uw' getuygeniss', daer op ick sta. Ick hebb' gehaest, om Uw' gebodt te leeren; In generley manier' hebb' ick vertraegt, Om t'onderhouden, Heer, all' Uw' begeeren. 31 Der goddeloosen hoop heeft my geplaegt,
[Folio X2v]
En van mijn goedt berooft; doch U te vreesen, Vergat ick echter niet, noch was vertsaegt. Ter midder-nacht ben ick uyt 't bedt gereesen, Om Uw' te loven voor gerechtigheydt, Van Uwe rechten, die noyt zijn vol-presen. 32 Van all' die 't leven in Uw' vreese leydt, Ben ick, Heer, een gesel; die Uw' beveelen Steedts onderhouden, van Uw' voor-geseydt. De aerd' is vol, ô Heer, in allen deelen Van Uwe goedigheydt, en Uw' genaed'; Leert my Uw' Wet en Uw' gebodt ten heelen.
I. Teth. ix. 33 GY hebt by Uwen knecht een goede daedt, O goede Godt, gedaen, Gy deedt het Heere, Na Uw' beloftens woordt, 't welck seecker gaet. Geeft my een goeden sin, door Uwe leere.
[Folio X3r]
Stort wetenschap in my, geeft my verstandt; Want ick gaf aen Uw' Wet geloof en eere. 34 Eer dat ick werdt verdruckt, en viel in schandt, Hebb' ick gedwaeldt, en ging verkeerde wegen. Maer nu houd' ick Uw' woordt aen alle kant. Goedt zijt Gy, Heere Godt, Gy zijt genegen Tot goedt te doen, en Gy doet altijd goedt, Leert Uw' insettingen my doch ter degen. 35 't Volck dat hooveerdig is in sijn gemoedt, Ging leugens tegen my smeên en stofferen, Doch ick bewaer' Uw' Wet, gelijck ick moet. Haer hert is vet als smeer; de borst te smeeren, En vleeschelicke lust is haer vermaeck; Maer 't mijn' is in Uw' Wet, 't bevel des Heeren. 36 Het is my goedt, 't is my een nutte saeck, Dat ick verdruckt was, om na Uwer Wetten
[Folio X3v]
Insettingen te gaen, daer ick na haeck; De Wet daer Uwe mondt ons op deedt letten, Wil ick aen beter plaets van nuttigheydt, Van duysenden van goudt of silver setten.
K. Iod. X. 37 UW' handen hebben my gemaeckt, bereydt. Maeckt my verstandig om Uw' Wet te leeren, En Uw' geboden, die Gy hebt geseydt, Al die Uvreest, sal sich tot mijn-waerts keeren, En zijn verblijdt, om dat ick hebb' gewacht, Gehoopt hebb' op Uw' woordt, ô Heer der heeren. 38 Ick weet dat Uw' gericht, ô Heer, betracht Niet dan gerechtigheydt; dat Gy uyt trouwe My hebt verdruckt, en in 't verdriet gebracht. Geeft, dat ick op Uw' gunst en goedtheydt bouwe, Als op een vasten troost, na 't geen Uw' knecht,
[Folio X4r]
Is toegesegt; wilt dat my niet onthouwe. 39 Laet Uw' barmhertigheên zijn aengelegt, En komen over my; soo sal ick leven; Want all' mijn' lust is in Uw' Wet en Recht. Laet trotse mannen zijn tot schaemt gedreven, Die my neêr-stieten met haer logen; maer, Heer, ick betracht 't gebodt, van U gegeven. 40 Laet, die U vreesen, Heer, haer al te gaer By my vervoegen, en tot my haer keeren, Die Uw' getuygeniss' is openbaer. Tot Uw' insettingen en Uwe leeren. Laet daer toe zijn mijn hert geheel oprecht; Op dat ick niet beschaemt zy vol on-eeren.
L. Caph. Xj. 41 BEsweecken is de ziel' van my, Uw' knecht, Door lang verlangen na Uw' heyls erlangen.
[Folio X4v]
Op Uw' woordt heb ick all' mijn' hoop gelegt. Besweecken is mijn oog door lang verlangen Na Uw' toesegging; toen ick heb geseydt, Wanneer sal ick, ô Heer, Uw' troost ontfangen? 42 Want siet, ick ben door leedt en tegenheydt Gelijck een leeren sack, verdroogt van 't roocken; Maer wierdt niet tot Uw's Wets versuym verleydt. Hoe veele dagen hebt Gy, Heer, besproocken Tot Uwes knechts elend? wanneer sal, Heer, Op mijn' vervolgers zijn mijn leedt gewroocken? 43 De trotse haters van my en mijn' eer, Die hebben putten voor mijn' ziel gegraven, 't Welck' na Uw' Wet niet is, noch na Uw' leer. All' Uw' gebodt is waer: sy-lieden draven, En sy vervolgen my met logen-tael. Helpt my doch, Heer, door Uw' genades gaven.
[Folio X5r]
44 Sy hebben my by-na heel t'eenemael Vernietigt op der aerd': maer Uw' beveelen Verliet ick evenwel niet eenemael. Maeckt, Heer, my levendig door 't mede-deelen Uw's goedigheydts, dan sal my noyt voortaen Het onderhoudt des Wets Uw's mondts verveelen.
M. Lamed. Xij. 45 UW' woordt, ô Heere Godt, sal vast bestaen, Geduerig, en altoos in eeuwigheden, En in de hemelen sal 't noyt vergaen. Van stamm' tot stamm' zijn Uw' getrouwigheden, De aerde hebt Gy vast gemaeckt, en sy Blijft seecker staen in haer' bestendigheden. 46 Na het bevel en Wet, ô Heer, die Gy Gaeft, blijven sy noch staen op dese dagen: Want alle zijn 't Uw' knechts, aen Uwe zy'.
[Folio X5v]
Hadt niet Uw' Wet geweest al mijn behagen, Al mijn vermaeck, ick waer in druck en smert Al lang vergaen, al lang tot niet verslagen. 47 In eeuwigheden sal, ô Heer, mijn hert Uw' Wet, noch Uw' bevel des mondts vergeten; Want daer door maeckt Gy dat ick levend' werd'. U ben ick; wilt mijn' ziel Uw' heyl toe-meten; O Heere, geeft my Uw' behoudeniss', Want Uw' bevel socht ick te doen, te weten. 48 De boose wachten tot verderffeniss', Om my te doen vergaen, te doen versmachten; Doch ick neem acht op Uw' getuygeniss'. Van alle 't gene was volmaeckt te achten Heb ick een eynd' gesien, maer Uwe Wet Die is seer wijdt, en heeft geen eynd' van krachten.

[Folio X6r]

N. Mem. Xiij. 49 WAt liefde hebb' ick op Uw' Wet geset, O Heere; want sy is het gantsche dagen, Op welcks betrachting ick denck ende let. Sy maeckt my door 't gebodt van Uw' behagen, Oock wijser, dan die my, als vyandt haet; In eeuwigheydt werdt sy by my gedragen. 50 'k Versta veel meer, dan die my leert, verstaet, Want Uw' getuygeniss', my voor-geschreven, Is mijn' betrachting, Heer, in alle daedt. Voorsichtiger ben ick in wel te leven, Dan d'oude lieden zijn, ô Heer, om dat Ick hebb' 't bevel bewaert, van U gegeven. 51 Ick hebb' mijn' voet geweert van 't quade padt, En afgehouden van de boose wegen, Om t'onderhouden, Heer, Uw' woorden-schat
[Folio X6v]
Van Uwe rechten ben ick in mijn plegen Niet afgeweecken, noch ter zijd' gegaen, Want Gy hebt my geleert, geleert ter degen. 52 Hoe soet, hoe lieffelick, om te verstaen Was voor 't gehemelt', Heer, by my Uw' reeden, Meer dan den honich, in mijn' mondt gedaen. Uyt Uw' bevel krijg ick verstandigheden, Daeromme zijn sy all' van my gehaet, Die op het leugen-padt der valschheydt treden.
O. Nun. xiiij. 53 UW' woord is als een lamp, die voor my gaet, En mijne voeten leydt; het is een lichten Lanteer'n, en keers', die op 't padt voor my staet. Ick hebb' geswooren, en ick sal niet swichten, Maer sal 't bevestigen, dat ick Uw' recht Sal houden, Uw' gerechtigheydts gerichten.
[Folio X7r]
54 Ick ben gantsch seer verdruckt, ick, Uwen knecht. Wilt geven wederom aen my mijn leven, O Heere, na het woordt van U gesegt. Laet doch een wel-geval, U, Heere, geven 't Vrijwillig offeren van mijne mondt; Leert my, Heer, in Uw' recht te zijn bedreven. 55 Mijn' ziel is in mijn' handt van stondt tot stondt, Gedueriglicken, Heer, tot allen tijden; Doch ick vergeet' Uw' Wet niet, die Gy sondt. De goddeloose, die mijn' ziel' bestrijden, Die leyden my een strick; nochtans ben ick Niet afgedwaelt, van Uw' bevel, ter zijden. 56 Ick hebbe tot een erf voor eeuwiglick, Heer, Uw' getuygenis en Wet genomen; Want sy zijn in mijn hert genoegelick; Ick hebb' mijn hert geneygt om na te komen,
[Folio X7v]
Om Uw' insettingen, tot aen het endt, En eeuwiglick te doen, te doen volkomen.
P. Samech. Xv. 57 VAn quade rancken is mijn hert' gewend'; De snoodtheydt, Heer, ben ick gewendt te haten. Maer hebb' mijn' liefd' tot Uw' bevel bekent. Gy zijt mijn' schuyl-plaets in benauwde staten; Gy zijt mijn schut en scherm; Gy zijt mijn schildt; 'k Hebb' op Uw' woordt gehoopt, en my verlaten. 58 Boosdoeners, wijckt van my; die 't quade wilt Bedrijven, wijckt van my; dat ick geboden Mijns Godts bewaren mach, en doen stilt'. Stut my, na Uw' belofte, in mijn' nooden, Op dat ick leven mach; en laet my niet Beschaemt zijn in mijn hoop', ô Godt der goden. 59 Heer, ondersteunt my, 'k sal dan uyt 't verdriet
[Folio X8r]
Behouden zijn, en my dan steedts vermaecken In Uw' insettingen, die Gy gebiedt. Gy braeckt haer alle, die Uw' Wetten braecken, En keerden daer, na haer' verkeertheydt, van; Want haer bedrog is niet dan leugen-spraecken. 60 Gy doet van d'aerde all' den boosen man; Als schuym doet Gy al wech 't godtloose wesen. Daerom minn' ick Uw' Wet, soo seer ick kan. 't Hayr mijnes vleesches is ten berg geresen, Van schrick voor U, ô Heer; ick hebb' gevreest Voor Uwe oordeelen, met grooter vreesen.
Q. Ajin. Xvj. 61 GErechtigheydt, en 't geen recht is geweest, Hebb' ick gedaen, ô Heer; wilt my niet geven, Aen die, als Hy my druckt, sich roemt op 't meest. Weest borge voor Uw' knecht ten goeden leven.
[Folio X8v]
Laet my niet zijn verdruckt van 't trotse hert, Noch met my zijn daer van de spot gedreven. 62 Mijn oog beswijckt, door mijn verlang met smert; Door 't wachten na het heyl van Uw' belooven, Daer Uw' gerechtigheydt in kenbaer werdt. Doet na Uw' goedigheydt, noyt vol te loven, By Uwen knecht, ô Heer, leert my Uw' Wet; Wilt Uw' insettingen my niet ontrooven. 63 Ick ben Uw' knecht, Heer; maeckt, na mijn gebed, In my een goedt verstandt; 'k sal Uw' begeeren Dan kennen, en 't geen' Gy hebt ingeset. Het is des Heeren tijdt, de tijdt des Heeren, Dat Hy Sijn' krachten werckt; dewijl sy, Heer, Verbraecken Uwe Wet, en die onteeren. 64 Daerom beminn' ick Uw' geboden seer; Meer dan het goudt kan my Uw' Wet verblijden,
[Folio X9r]
Ia meer dat 't fijnste goudt, ja, Heere, meer. Daerom hebb' ick Uw' Wet van allen tijden En Uw' bevel van all's voor recht geacht; Maer van all' 't valsche padt weeck ick ter zijden.
R. Pe. Xvij. 65 UW' Wetten, Heere, zijn van wond're kracht, En Uw' getuyg'nis is vol heym'lickheden; Daerom bewaert mijn' ziel die dag en nacht. Uw' woorden-opening en Uwe reden Geeft licht, en haer, die zijn eenvoudig, slecht, En recht, die maeckt sy vol verstandigheden. 66 Ick hebbe mijnen mondt wijdt opgerecht. Ick hebb' gehijgt, gesnackt in mijn verlangen Na Uw' geboden, Heer, door U gesegt. Siet aen, en wilt my in ganaed' ontfangen; Na 't recht aen sulcken, die sijn' liefde leydt
[Folio X9v]
Op Uwen naem, in all' sijn' levens gangen. 67 Maeckt mijner voeten-stap vol vastigheydt, In Uwen woorde; laet my niet regeeren Door heerschappy van ongerechtigheydt. Wilt 's menschen over-last doch van my weeren; Verlost my van den druck; tot onderhoudt Van Uw' beveelen sa lick 't herte keeren. 68 Doet dat op Uwen knecht, die op U bouwt, Uw' lieff'lick aengesicht licht' ende schijne; Leert my Uw' Wetten, die Gy my vertrouwt. Siet, water-beecken vlieten af uyt mijne Oog-appelen, om dat sy Uw' bevel Niet onderhoudend' doen, dat die verdwijne.
S. Tsade. xviij. 69 GY zijt rechtveerdig, Heer, en Gy doet wel; Uw' oordeel, Heer, is recht in allen deelen;
[Folio X10r]
Soo dat Uw' mondt geen onrecht vonnis velt'. Gy hebt gerechtigheydt van Uw' beveelen, En Uw' getuygenis waerachtigheydt Seer hoog belast; die moet ons niet verveelen. 70 Mijn' yver heeft my doen tot nietigheydt Vergaen, en onder-druckt, nu die my haten, Uw' woorden geven aen vergetenheydt. Gelouterd is Uw' woordt, als goude vaten, Seer suyver is Uw' woordt, en Uwen knecht Die heeft het lief, ô Godt, seer uytter-maten. 71 Kleyn ben ick en gering, veracht, en slecht; Doch Uw' getuygenis, Wet, en beveelen, Vergeet ick niet, maer houd' die steedts oprecht. Uw' recht is recht altijdt in allen deelen, In aller eeuwigheydt bestaet Uw' woordt; En waerheydt is Uw' woordt, ô Heer, ten heelen.
[Folio X10v]
72 Benauwtheyt, noot, en angst quam my aen boort, En trof my seer; en ging mijn' ziele plagen; Doch uyt Uw' Wet komt mijn' vermaecking voort. Gerechtigheydt, die Uw' beveelen dragen, Is eeuwig: Heere, doet my die verstaen, Soo sal ick leven, na Uw' wel-behagen.
T. Koph. Xix. 73 VAn gantscher hert' en ziel' riep ick U aen; Verhoort, ô Heere, my; 'k sal na behooren, Bewaren Uwe Wet, en daer na gaen. Ick riep tot U, mijn' beê quam tot Uw' ooren; Verlost my, en ick sal 't getuygeniss' Van U noch houden, Heer, als van te vooren. 74 De morgen-schemering van 't dag-licht is Verrast door mijns geschreys gemaeckte klachten; Ick stelde op Uw' woordt mijn' hoop gewis.
[Folio X11r]
Mijn' oogen komen, Heer, de wacht der nachten Te vooren; om Uw' wil, bevel, en woordt, Uw' reden, soo 't behoordt, wel te betrachten. 75 Na Uwe goedigheydt, ô Heere, hoort De stemm' van mijn geschrey; doet my herleven, O Heere, na Uw' recht, en na 't behoort. Die quade kunsten, en die list bedreven, Die jagen na my, en genaecken my; Sy wijcken verr' van 't woordt, door U gegeven. 76 Maer Gy, ô Heere, zijt met hulp' na-by, En seecker is 't voor dien, die op U bouwen, Dat al, 't geen Gy geboodt, waerachtig zy. Van oudts hebb' ick van Uw' bevel onthouwen, Van Uw' getuygeniss'; dat eeuwiglijck Gy die gegrondet hebt ter goeder trouwen.

[Folio X11v]

V. Resch. Xx. 77 HEer, siet op mijn' ellend' barmhertiglijck, En helpt my uyt den druck; want Uw' geboden, Uw' Wet vergat ick noyt hardtneckiglijck. Twist mijne twist-saeck doch; lost my uyt nooden, Na Uw' toesegging, Heer; geeft dat mijn ziel' Herleeft, als opgestaen, uyt 't graf der dooden. 78 Het heyl is verr' van die in boosheydt viel, Het heyl is verr' van 't volck der godtloosheden. Sy toonen aen Uw' Wet, ô Heer, de hiel; O Heere, veel zijn Uw' barmhertigheden. Maeckt my doch levendig, my, Uwen knecht, Heer, na Uw' gunst, na Uw' rechtvaerdigheden. 79 Het volck, 't welk my vervolgt, verdruckt, bevecht, En mijn' party, zijn veel; van Uw' beveelen Wijck' ick nochtans niet, maer houd' die oprecht.
[Folio X12r]
Ick hebb' gesien, die, Heer, in allen deelen Trouw'loos'lick handelden, en mijn verdriet Was, dat ick sag Uw' woordt haer oor verveelen. 80 Siet aen, dat ick Uw' Wet lief hebbe, siet, O Heer, dit aen, en wilt dit levend' maecken, Na Uwe goedigheydt, vernielt my niet. 't Begin van 't woord, het welck' Uw' lippen spraken, Is waerheydt, en in all' der eeuwigheydt All' 't recht van Uw' gerechtigheydt der saecken.
X. Schin. Xxj. 81 DE Vorsten hebben met verbolgenheydt My redenloos vervolgt; ick vreesde, Heere, Niet haer, maer voor het woordt door U geseydt. Ick ben verheugt om Uw' beloftens eere, Om Uw' toesegging, Heer; als waer ick een Die grooten buyt vindt, en soo weder-keere.
[Folio X12v]
82 Ick haet' de valscheydt, en ick hebb' daer geen Lust aen, maer grouwel van een groot afgrijsen, Doch minn' Uw' Wet en Uw' rechtvaerdigheên. Ick loov' Uw' grooten Naem; ick gase prijsen, Heer, seven-mael des daegs; van wegen 't recht, 't Geen Uw' gerechtigheydt ons aen komt wijsen. 83 Die Uw's Wets minnaers zijn, gelijck Uw' knecht, Die hebben in haer' ziel' een groote vrede; Geen' aenstoot hebben sy; die haer bevecht. O Heer, ick hope op Uw' goedighede, Van my werdt na Uw' heyl en troost gewacht, En Uw' geboden, Heer, die doe ick mede. 84 Mijn ziele onderhoudt, mijn hert betracht All' Uw' getuygeniss', en Uw' begeeren, En ick hebb' dat seer lief, en houd' in acht. Ick onderhoud' Uw' Wet, ô Heer, in eeren,
[Folio Y1r]
En Uw' getuygeniss'; want voor U staet Doch open all' mijn' weg en mijn verkeeren.
Z. Thau. Xxij. 85 O Heer, laet mijn geschrey, ô Heere, laet Dat voor Uw' aenschijn en Uw' gunst genaecken, En maeckt my wijs na 't woort, 't welck van U gaet, Laet mijn gesmeeck, Heer, voor U aenschijn raecken. Komt my te hulp; redt my uyt mijn verdriet, En wilt my vry, na Uw' toesegging, maecken. 86 Mijn' lippen sullen lof, met een gegiet Van U uytstorten, Heer, seer overvloedig, Als Gy my hebt geleert, 't geen Gy gebiedt. Mijn' tong sal spreecken, Heer, geheel kloeckmoedig, Van Uwe reden, en van Uw' gebodt: Want Uw' beveelen zijn oprecht en goedig. 87 Laet komen tot mijn' hulp Uw' handt, ô Godt;
[Folio Y1v]
Laet die zijn uytgestreckt, my te bewaren. Want ick verkoor Uw' Wet, mijns zielen lot. Heer, ick verlang' na Uw's heyls openbaren, Na Uw' verlossing, Heer, en Uw' bevel Is alle mijn vermaeck, mijns levens jaren. 88 Laet leven mijne ziel, en doet haer wel. En sy sal doen Uw' Naem geduerig hooren. Laet toe, Heer, dat Uw' recht my hulp bestell'. Ick heb gedwaelt, als 't schaep, 't welck was verloren. Soeckt Uwen knecht, en helpt hem uyt 't gequel, Want noyt vergat ick 't woordt, van my gekooren.