|
| |
Psalm Cix. Stem: 28.
O Godt mijns lofs, en mijner eere,
En swijgt voor my niet still', ô Heere;
Want, siet, de mondt der godloosheden,
De mondt van het bedrog is heden
Op my geopent; valsigheydt
Is van my door haer' tong geseydt.
2 Met haets-spraeck zijn sy toe-getreden;
'k Ben sonder oorsaeck oock bestreden;
Voor mijne liefd' staen sy my tegen.
Maer ick was tot 't gebedt genegen.
Ick riep de Heer geduerig aen,
Om haer, die my soo tegen-staen.
3 Sy hebben 't quaedt voor 't goed' doen komen,
En haet voor liefd' op my genomen;
| |
| |
Wilt over hem een boosen stellen;
Laet hem van een godloosen quellen;
De Satan tegen hem gekant,
Sta, Heer, aen sijne rechterhandt.
4 Als hy voor 't recht sal zijn verschenen,
Ga hy ten straffe schuldig henen;
En laet, wanneer hy is verwesen,
Hem sijn gebedt tot sonde wesen:
Dat sijne dagen weynig zijn;
Een ander neem' sijn ampt voor 't sijn'.
5 Wilt sijne kind'ren weesen maecken,
Sijn wijf laet weduws droefheydt smaecken;
Dat hier en daer sijn kind'ren sweven,
En op de bedel-sacken leven,
En soecken haer' noodtdruftigheydt,
Uyt plaetsen van de dorrigheydt.
| |
| |
6 Dat sijn schuldt-eysscher all' het sijne
Gantsch aensla; dat de vreemd' verschijne,
En roof sijn arbeydts winst gestadig;
Dat niemandt over hem weldadig
Sich uyt-streck'; niemandt biedt in 't landt
Sijn' weesen der genaden-handt.
| |
j. Pause.
7 Dat sijn' nakomelingen, Heere,
Gantsch worden uytgeroeyt; haer eere,
Haer' name word' in na-geslachten
Gantsch uytgedelgt; laet Godts gedachten
Zijn over d'ongerechtigheydt
Der oude vaderen geleydt.
8 En laet oock sijnes moeders sonden
Noyt uytgedelgt te zijn bevonden.
Dat die voortaen gedueriglijcken.
| |
| |
Door Godts des Heeren aensicht blijcken.
En dat Hy haer' gedachteniss'
Uytroey', en uyt der aerden wissch'.
9 Om dat hy noyt en had gedachten
Van gunst en weldaedt te betrachten;
Maer heeft, die in ellende lagen
En noodt, vervolgt, om haer te plagen,
En den verslagenen van hert,
Om hem te dooden in sijn' smert.
10 Dewijle hy den vloeck beminde;
Dat die nu koom' en hem verslinde;
En geenen lust had tot den zegen,
Soo zy die verr' van hem gelegen.
Hy zy met alle vloeck en leedt,
Als met sijn' kleeding, heel bekleedt.
11 Dat allerhande ongelucken
| |
| |
Hem gaen tot in het binnenst' drucken,
En diep, gelijck als water-stroomen,
En oly in zijn' beenen komen.
Dit zy sijn kleedt, 't welck hem bedeckt;
't Welck steets hem tot een gordel streckt.
12 Dat sulck een werck-loon haer verteere,
Die mijn' party zijn van den Heere,
En die, met lasteren beladen,
Quaedt-spreecken, en mijn' ziel' versmaden.
Maer om uws naems will', Heere, gy,
Gy, Heere, maeckt'et wel met my.
| |
ij. Pause.
13 Dewijl gy zijt vol goedigheden,
Verlost my uyt ellendigheden,
'k Ben in ellend' in noodt, in smerten,
Door-wondt in 't binnenste des herten.
| |
| |
Ick gae, gelijck een schaduw' heen,
Wanneer s'haer neygt, en haest verdween.
14 'k Word uyt-geschuddet, ick moet sweven;
'k Word als een sprinck-haen omgedreven;
Mijn knïen struyck'len, sonder krachten,
Van vasten dagen lang, en nachten;
Mijn vleesch is mager en vergaen,
En gansch geen vet en is daer aen.
15 Noch ben ick hen tot allen tijden
Een spot een smaedt in all' mijn lijden.
Als sy my in 't gesicht vernamen,
So schuddeden sy 't hooft te samen.
Helpt, Heer, my uyt d'ellendigheydt;
Verlost my, na uw' goedigheydt.
16 Op dat van haer mag zijn vernomen;
Dat dit is van Uw' handt gekomen;
| |
| |
Dat Gy dit werck, mijn Godt, mijn Heere,
Gedaen hebt; my herstelt in eere.
Laet haer vry vloecken tegen my,
Maer, Heer, verlost en zegent Gy.
17 Laet haer vry tegen my sich stellen;
Maer wilt met schaemt' haer neder-vellen;
Doch wilt Uw' knecht met vreugd' verhoogen.
Laet mijn' party zijn aengetogen
Met schand'; dat haer beschaemtheyt deck',
En als een mantel haer verstreck'.
18 Mijn' mondt sal d' Heer veel lofs bewijsen;
'k Sal hem in 't veeler midden prijsen:
Want hy sal die in noodtdruft leven,
Ter rechter-handt staen, noch begeven,
Tot zijn' verlossing van die zijn'
Ziels-richters en veroord'laers zijn.
|
|
Auteursrechtvrij