Davids psalmen

Psalm Lxxv.

GY hebt Uw's volcken landt begunstigt, Heer;
Gevang'nis Iacobs hebt Gy afgewendt;
De misdaedt Uwes volcks en is niet meer;
Gy deckt haer' sonden, die Gy alle kent.
Gy naemt van ons all' Uw' verbolgenheydt;
Gy wendde U van Uw's toorns hittigheydt.
O Godt ons' heyls, brengt ons in d'oude staet;
Vernietigt over ons Uw's toorns gelaet.

2    Sult Gy dan eeuwig zijn op ons verstoort?
En toornen van geslacht tot in geslacht?
Noch ons her-leven doen, als Gy verhoort,
Op dat Uw' volck in U sijn' eer' betracht'?
Heer, laet ons sien, en toont Uw' goedigheydt;

[fol. P9r]

Geeft ons 't genot van Uw' mildadigheydt,
En geeft aen ons Uw' heyl in bange tijdt,
Geeft Uw' verlossing', dat die ons bevrijdt.

3    'k Sal hooren, wat dat Godt de Heere seydt,
Want Hy sal tot Sijn volck, tot 't vroom' geslacht
Van vrede spreecken, en van vriend'lickheydt
Tot die Hy voor Sijn' gunst-genooten acht.
Maer, dat tot dwaesheydt niet weêr zy haer keer;
Sijn' heyl is seeckerlick na, die den Heer
Ontsien en vreesen, by; op dat ons' landt
In eere woon' en zy in d'oude standt.

4    Genade komt de waerheydt te gemoet;
Gerechtigheydt werdt van de vreed' gekust;
De waerheydt spruyt uyt d'aerd'; die 't rechte doet
Sal sien van d'hemel af, na 's menschen lust.
Oock sal Godt geven 't goedts volkomenheydt,

[fol. P9v]

En van ons' landt sal vrucht zijn uytgebreydt,
Gerechtigheydt sal voor Sijn aensicht gaen,
Hy salse op de weg Sijns voets doen staen.