|
| |
Psalm 68. Stem: 36.
WAnneer de Heer op sal staen,
Sal Hy verstroyend' doen vergaen
Al die de Naem des Heeren haet,
Sal vlieden, vol van schandt en smaedt,
Verdrijven sult Gy haer, als roock
Verdreven werdt, gelijck als oock
Het wasch voor 't vyer moet swichte',
Soo sullen, als Hy op sal staen,
De goddeloose gantsch vergaen,
2 Maer vrome sullen zijn verblijdt;
't Rechtveerdig volck sal sich altijdt
| |
| |
Sy sullen zijn voor Godt verheugt,
En voor Sijn aengesicht van vreugd'
Opspringen, t' Sijner eere.
Singt Gode, Psalm-singt Sijnen Naem,
Maeckt Sijnen Name aengenaem,
Verbreydt Sijns Namen eere.
Doogt all' de weg voor Hem altijdt,
Die in de vlacke velden rijdt,
Om dat Sijn Naem is, Heere.
3 Springt vrolick van verheugenis
Voor Hem, die weesen vader is,
En richt de weduws saecken,
En uyt-voert na rechtmatigheydt;
Die in het huys van heyligheydt
Liet Sijne wooning maecken.
| |
| |
Hy is een Godt, die vruchten geeft,
En 't huys-gesin aen hem die leeft
Hy voert uyt de gevangenis:
Maer, die een overtreder is,
| |
j. Pause.
4 O Godt, doe Gy voor 't aengesicht
Uw's volcks Uw' uyt-tocht hebt gericht,
En tradt in die woestijnen;
Soo daverde de gantsche aerd',
De hemel droop en was vervaert
Door Godes aensichts schijnen.
Selfs dese Sina beefde seer
Door Godt, de Godt, Israëls Heer,
Door angst, ontsag, en vreesen.
| |
| |
Gy sondt seer milden regen af,
Die door U aen Uw' erfdeel gaf,
Als 't mat was, stercker wesen.
5 Gy hebt door Uwe goedigheydt,
Uw' erfgoedt voor Uw' hoop bereydt,
Tot woon-plaets haer gegeven.
Gy hielpt 't ellendig volck, ô Godt:
Gy gaeft aen haer Uw's heyls genot,
Die in verdrucktheydt leven.
Volkomen stof gaf Godt de Heer,
Om uyt te spreecken, tot Sijn eer,
Daer waren groote hoopen;
Daer was een heyr-schaer van het volck
Het welck als bode quam en tolck
Van goede tijding loopen.
6 De koningen van heyren-kracht,
| |
| |
Zijn haestelick met all' haer' macht
En sy die t'huys bleef, nam de buyt,
En deelde roof, en mat die uyt,
Al laegt gy-lieden in 't gesteen,
Al waert gy eertijdts in 't geween,
Al hebt gy eerst geleecken
Den man die in sijn' dienstbaerheydt
In haerte-steenen-rijgen leydt
Verstooten en versteecken.
7 Als gy nochtans gingt na de strijdt,
Soo wierdt gy evenwel altijdt
Soo schoon in aller oogen,
Als duyve-vleugels, over-deckt
Met silver-ved'ren, uytgestreckt,
| |
| |
Met geel goudt overtoogen.
Wanneer dan Godt almachtig quam,
En all' de konincklicke stam
Verstroyde uyt haer woonen;
Dan wierdt het landt van Canaän
Soo suyver snee-wit, alsmen kan
Op Tsalmons berg vertoonen.
| |
ij. Pause.
8 De berg van Basan is voorwaer
Een Godes berg, en wonderbaer
Hy is hoog, bultig, vruchtbaer, vet;
Gy bulte-bergen, waerom set
Gy u doch soo hier tegen?
Waerom springt gy doch op van spijt?
De Heere Godt heeft doch altijdt
| |
| |
Begeert Sich daer te toonen,
Oock sal des Heeren Majesteyt,
Oock sal de Heer in eeuwigheydt
9 Godts wagens en Sijn' ruytery
Zijn veel-mael duysent aen Sijn' zij';
Tien-dubbelt duysent scharen.
Godt is by haer in Majesteyt,
Gy gingt in hoogte varen.
Gy voert, ô Heer, ten hemel op;
Gy braeckt de vyandtlicke kop,
Gy vangt de vyandts machten:
Gy hebt gevang'nis selfs vervoert;
Gy hebt Uw' gaven aengeroert,
Door menschen en geslachten.
| |
| |
10 Gy deelt oock Uwer gaven schat
Aen overtreders selfs, op dat
Looft Godt, die alle dageraet,
Die dag by dag ons over-laedt,
En komt Sijn mildtheydt toonen.
Die Godt is onse saligheydt,
Die is een Godt in eeuwigheydt,
Een uytkomst en behoudenis
Voor die Sijn' Naem beleden.
| |
iij. Pause.
11 Voorseecker sal de Heere op
Sijn vyandt slaen, en sal geen kop
| |
| |
Hy sal den hayr-top gantsch vertreên,
Den hayren-schedel van de geen,
Die wandelt in sijn' schulden.
De Heere heeft geseydt; Ick sal
Mijn volck verlossen, Mijn getal
'k Sal weder-brengen, spreeckt de Heer,
Uyt all' de diepten van het Meer
Sal Ick Mijn volck doen landen.
12 Op dat gy dan alsoo uw' voet
Vry in het vyandtlicke bloedt
Van elck van hen moogt steecken.
Ia, dat een yegelicke hondt
Van u de tong steeck in de mondt,
Van die Ick sal verbreecken.
Sy hebben, Heer, die wond'ren werckt,
| |
| |
Uw' gang gesien en aengemerckt,
De gang van Godt, mijn Koning.
De sangers gingen voor Hem heen,
De speel-liên quamen achter treên,
In 's Heeren heyl'ge wooning.
13 In 't midden was der maegden schaer,
En ging de Naem des Heeren daer
Door trommel-slagen prijsen.
Looft Godt de Heer in het gemeen,
Gy die uyt d'ad'ren en de leên
Van Israël quaemt rijsen.
Daer gaen de Vorsten Benjamin,
Die, zijnde kleyn van aenbegin,
Hen-lieden quam regeeren;
De Vorsten Iuda en haer raedt,
De Vorsten Zebulon, de staet
| |
| |
| |
iiij. Pause.
14 Hoort, Iacob, Godt is aen uw' zy,
Uw' Godt de Heer geboodt, dat gy
Soudt sterck zijn in uw' wercken.
Wilt, 't geen Gy hebt aen ons gedaen,
O Godt, voor ons volvoeren gaen,
En met Uw' kracht verstercken.
Om Uwes Tempels will'. ô Heer,
Soo sullen Vorsten, t' Uwer eer,
Daer haer geschencken geven.
Scheldt 't wildt gediert des riedts ter doodt;
Vernielt het heel, en laet dat snoodt
Gedrocht niet in het leven.
15 Verdelgt der wreeder stieren macht,
Met kalv'ren van het volck, 't geslacht
| |
| |
Wilt die geveynsden offer doet,
Met stucken silvers valt te voet,
Hy heeft de krijgers heel verdaen;
Siet, uyt Egypten sullen gaen
't Gesantschap uyt het Mooren-landt,
Op dat het streck' tot Godt de handt,
Sal gaen van alle kanten.
16 Gy Koninckrijcken van der aerd',
Segt Gode lof; maeckt Hem vermaert,
Psalm-singt de Heer ter eere.
Dien die in d'hem'len hemel rijdt,
Die is van oudts, van alle tijdt,
Siet, Syn stem' geeft de Heere.
| |
| |
Een stemme van een groote macht;
Geeft Gode sterckte; Sijne kracht
Sijn hoogheydts en Sijn stercktes blijck
Is in het bovenst' hemelrijck,
En wolcken-drift verschenen.
17 Gy zijt verschrickelick, ô Heer;
Uyt Uwe wooning' van Uw' eer,
Godt Iacobs is 't die 't volck versterckt,
Die krachten in de Sijne werckt;
Looft Godt in eeuwigheden.
|
|
Auteursrechtvrij
