Davids psalmen

Psalm Lxj.

NEygt na mijn geschrey Uw' ooren;
Wilt my hooren:
Merckt mijn bidden, Heere, helpt.
'k Ga van 't eynd' des landts, met suchten,
Tot U vluchten,
Als mijn hert is over-stelpt.

2    Doet my op een steen-rotz wesen,
sonder vreesen,
Die my soude zijn te hoog;
Want mijn' toevlucht, sterckt', en eere
Waert Gy, Heere,
En mijn' burgt voor 's vyandts oog.

[fol. K9r]

3    'k Sal my in Uw' hutt' vertoonen,
En daer woonen.
'k Sal daer zijn in eeuwigheydt;
'k Sal gaen vluchten in 't verborgen,
Tot 't besorgen
Van Uw' vleugels die Gy spreydt.

4    Want Gy hebt, ô Godt, mijn' reden,
Mijn' gebeden,
Mijn' beloften aengehoort.
Gy hebt my het erf gegeven,
Van die leven
In Uw' vreese, na Uw' woordt.

5    Gy sult tot des Konings dagen
Dagen dragen.
Gy sult toe-doen tot sijn tijdt;
Van geslachten tot geslachten,

[fol. K9v]

Sult Gy wachten
Eer hy jaren eynde lijdt.

6    Hy sal, voor Godts aengesichte,
Ten gerichte
Sitten, in der eeuwigheydt;
Wilt Uw' goedertierenheden
Nu besteden,
Hoedt hem door waerachtigheydt.

7    Soo sal ick dan eeuwiglijcken
Laten blijcken
Uwe Naem, door Psalmen-sang,
Op dat ick Uw' lof verhale,
En betale
Mijn geloft', mijn leven lang.