| |
| |
| |
Psalm xxxiiij.
Lof-singen; Sijnes lofs geschal
Sal wesen in mijn mondt; ick sal
Steeds spreecken van Sijn' eer.
Mijn ziele stelt haer vreugt
In Godt; van het sachtmoedig hert
Sal 't zijn gehoort; en daer door werdt
Sijn' ziele heel verheugt.
2 Maeckt groot en aengenaem,
En prijst de Heere Godt met my.
En laet ons al te samen bly
Gesocht des Heeren hulp: Hy heeft
Geantwoordt: my, die heb gebeeft,
| |
| |
Heeft Hy uyt vrees geredt.
Op Hem; ja liepen, als een vliet,
Hem aen, haer aengesicht wierdt niet,
Van wegen schaemte, roodt.
Riep, en de Heere heeft gehoort;
En uyt sijn' angst hem, na Sijn woordt,
Verlost, na herten-wensch.
| |
j. Pause.
4 Den Engel stelt sijn' bend',
En legert sich rondtom de geen',
Die in des Heeren vreese treên,
En ruckt haer uyt ellend'.
Smaeckt, merckt het, en aenschouwt,
Dat d' Heere goedt is; en de man
| |
| |
Wel-gelucksalig is, die dan
Dat gy den Heere vreest en eert;
Want hy heeft all' wat hy begeert,
Die in Sijn' vreese woont.
Gebreck en honger; maer die Godt
De Heere soeckt, die heeft genot
Van alles goedts altijdt.
Komt hier gesamentlick, en hoort
Uyt my, de leere, door mijn woordt,
Wie is doch sulcken mensch,
Die sijne lust ten leven heeft,
| |
| |
Die geern een lengt' van dagen leeft,
Om 't goed' te sien na wensch?
7 Bewaert uw 'tong van 't quaed';
Siet dat gy geen bedrog en segt;
Maer dat de waerheydt en het recht
Vliedt 't quaed', en doet het goed',
En soeckt de vreed', en jaegt die na:
Met oog en oor slaet Godt het ga,
't Welck 't biddend' vroom hert doet.
| |
ij. Pause.
Vertoornt op doenders van het quaed':
Op dat Hy op der aerd' niet laet'
Het vroom hert roept en schreyt
| |
| |
Tot Godt, en Hy verhoort, en redt
Die sijn vertrouwen op Hem set,
9 Des Heeren handt is dicht
By die gebroocken is van hert,
En de benauwde ziele werdt
Door Sijne hulp verlicht.
Groot ongeluck en tegenspoedt.
Maer van all' dat de quade doet,
Verlost hem Godt de Heer.
10 Hy is 't, die 't soo bestiert,
Dat sijne beend'ren zijn bewaert,
En altemael geheel gespaert,
Dat geen gebroocken wierdt.
| |
| |
Sal boosheydt zijn; die vrome haet,
Sal schuldig zijn, om sulcken daedt,
Dat Godt sijn ziel' verstoot'.
11 Godt maeckt Sijn' knechten vry;
Een yeder die op Hem vertrouwt,
Sal voor soodanig zijn geschouwt,
|
|