Davids psalmen

Psalm x.

HOe komt het doch, dat Gy soo verr' en wijdt,
O Heere, met Uw' hulps-bescherming staet?
Dat Gy soo verr' van my met 't aensicht zijt?
Wat is 't, dat Gy my in benauwtheydt laet?
't Godloose volck vervolgt my, sonder maet.

[fol. B4v]

Grijpt in haer aenslag haer, die sy bedachten;
Daer door sy na den val der vromen trachten.

2    Want den godtloosen roemt, in hoovaerdy,
Om sijner zielen wensch, die hy vertrouwt
Te brengen tot sijn wit, vol schelmery:
't Blijckt, dat hy gierigaerts gezegent houdt;
't Blijckt, dat hy boven maet, afschrick'lick stout,
In plaetse van aen Dien verdiende eere
Te geven, last'ren gaet sijn Godt en Heere.

3    De goddeloose man denckt niet dan quaedt.
Sijn neuse steeckt hy op; hy denckt oock niet
Op Godts gerechtigheydt: sijn peynsen gaet
Niet eens op U, ô Godt, noch Uw' gebiedt.
Geduerig maeckt sijn weg smert en verdriet;
Uw' oordeel is seer hoog uyt haer gesichte.
Hy meent, dat door geblaes sijn vyandt swichte.

[fol. B5r]

4    Ick sal niet wanckelen, seydt sijn gemoedt;
En van geslachte tot geslachte staen;
Sijn tong is vol van vloeck: een overvloedt
Van list, moeyt', en bedrog hoort yeder aen,
Soo dickwils hy sijn mondt heeft opgedaen.
Tot overlast, en geen gerechtigheden,
En tot onreed'lickheydt streckt all' sijn' reden.

Pause.

5    Hy loert in d'achter-laeg des hoefs: hy doodt
Op een verborgen plaets d'onnoos'le man;
Sijn oog verschuylt hem, en is schalck en snoodt,
Tot d'arme mans verderf; waer hy maer kan,
Leydt hy hem lagen, en een nets-gespan,
Gelijck een Leeuw in 't hol. hy leydt hem lagen:
Hy rooft hem, als hy plaets heeft hem te plagen.

6    Hy buygt sich selfs, op dat den armen mensch

[fol. B5v]

In sijne stercke poot vervallen sal.
Hy seydt in sijn gemoedt en herten-wensch,
Dat Godt het ongelijck geheel en al
Vergeten heeft. hy vreest voor geene val.
Hy denckt; Godts aengesicht siet noyt beneden.
Hy denckt; Godt sal niet sien in eeuwigheden.

7    Staet op, rechtvaerdig Godt; verheft Uw' handt;
Vergeet 't ellendig hert, ô Heere, niet.
Waerom spreekt 'tgodloos volck van Gode schandt?
En waerom laet Gy ons in dit verdriet?
En waerom is 't dat Gy 't lijdt, hoort, en siet,
Dat 't boose herte seydt, met grouwsaem vloecken,
Dat Gy sijn misdaedt niet te huys sult soecken?

8    Gy siet het immers, want Gy siet 't verdriet,
Op datmen 't alles geef in Uwe handt.
Den armen siet op U; Uw' hulp geschiedt

[fol. B6r]

Aen weesen: breeckt des boosen arm in 't landt;
Soeckt sijn' godloosheydt; vindt die in geen standt;
De Heere heerscht altoos in eeuwigheden;
De Heyd'nen zijn vergaen uyt Sijn landts steden.

9    Der nederigen wensch hebt Gy verhoort.
Gy sult haer stercken, ô genadig Heer;
Sy zijn verseeckert, door Uw' heylig woordt,
Dat Uwe oore merckt; en dat Gy eer
En recht aen weesen doet, en al die seer
Ellendig zijn, op dat een aerdts-geboren
Niet meer geweldt doe aen Uw' uytverkoren.