Davids psalmen

[fol. A1r]

Davids Psalmen, Gerijmt door Henrick Bruno.

Eerste Psalm.

WEl-salig is de man, die niet en gaet,
Noch wandelt in der goddeloosen raed;
En die geen standt en neemt op sondaers wegen,
En die niet is tot spotters stoel genegen,
Maer in Godts Wet sijn lust schept, en betracht
Geduerig die, by dagen en by nacht.

2    Want hy sal zijn, gelijckerwijs een boom,
De welcke staet, geplant aen 't waters stroom;
En sijne vrucht geeft ter bequame stonden,
En welckes loof niet is verwelckt bevonden,
Noch af en viel, vertreden met de voet

[fol. A1v]

't Sal voorspoedt zijn, al 't gene dat hy doet.

3    Alsoo en zijn de goddeloose niet,
Maer als het kaf, het welck' men stuyven siet,
Door krachten van de windt daer heen gedreven.
Daerom sal hy voor Godts gerichte beven:
Daerom en sal d'onvrome niet bestaen,
In die vergadering daer vrome gaen.

4    Want Godt de Heer is lief en is bekent
De rechte weg, daer sich de man na wendt,
Die all' sijn sins lust aen rechtveerdigheden
Oprechtelick beyvert te besteden,
Maer 't padt, daer op de goddeloose leeft,
Is soo, dat het geen langen duer en heeft.