Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

IN de doove stomme-straet, / Werter meest van hem ghepraet.

. . . . gheen goed of gheld, / Zoo veel als een goe' naeme ghelt.

Een goed gerucht, Een groot genucht.

Gheloove ghelt, Meer als reed ghelt.

Het komt al uyt, Wat elck besluyt.

't Ghemeen gherucht, En is gheen klucht.

'tGerucht des volcks dwaelt meest den tijd / Het streelt het quaed, en 't goed verbijt.

't Ghemeen gherucht, Heeft waerheyds lucht.

't Gherucht, al luyt het dickwils slecht, / Wert veeltijd niet vergheefs ghezeght.

't Ghemeen ghequeel, Zeght dickwils veel.

't Gherucht is snel, het keert en draeyt, / En wert haest over al ghezaeyt.

. . . . een goede naem, / Is beter als een zilver kraem.

Men mompelt van een dingh zoo langh, / Tot dat het uyt-breeckt met gheklangh.

Het comt op 't laetst al aen den dagh, / Dat onder 't sneeuw verborghen lagh.

Daer wert noyt yet zoo kleyn gesponnen, / Of 't komt op 't lest al aen de zonne.

Gheen misdaet werter zoo versteken, / Die op het lest niet uyt zal breken.

Het moet al kommen aen den dagh, / Hoe datmen yet verberghen magh.

De tijd ont-dect al metter tijd, / Wat datmen berght, hoe datmen 't mijdt.

Het moet al kommen aen het licht, / Wat in de nacht verborghen licht.

Die maer een quaeden naem en heeft, / Is half ghehanghen, als hy leeft.

Het moet wel wezen waer en trouw, / Dat elck man zeght, en elcke vrouw.

Het moet vvel hebben zyn bescheyt, / Dat van een yder vvert ghezeyt.

Ghemeenen roep, al ist niet klaer, / Hy heeft ghemeen'lick yet wes waer.

Van niet, dat noyt zich aen en biet, / En kan-men niet wel zegghen yet.

De oogh, de eer, en 't goed gherucht, / Wilt niet gheraeckt zijn, maer beducht.

Die maer een quaed gheruchte heeft, / Met vreeze van te hanghen leeft.

Die een quaed gheruchte vanghen, / Zijn veel meer dan half ghehanghen.

Die maer een quaed gherucht en heeft, / Met reden van de galghe beeft.

Dat elck een zeght in't openbaer, / Ist niet altijds, 't is veeltijds waer.

't En is gheen Euangelium, / Wat datmen zeght en praet al-om.

Men roept altijds, al gaet het mis, / Een wolf veel grooter, als hy is,

Het goet gheruchte van de straet, / d'Ellendigh alder-eerst verlaet.

Die veel toe-gheeft zijn eyghen lust, / Zijn goede naem wert uyt-gheblust.

Des mensches oogh, zijn naem, zijn eer, / Zyn, om te raecken wonder teer.