Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

HY rijt, met zinnen en begheert, / Vry op een zot en gheck'lick peerd.

Een ezel hy berijt, Die staegh van achter smijt.

Een kort sermoen, en langhe worst, / Dat past wel op der boeren dorst.

Die niet can roeyen, Moet zich niet moeyen.

Daer zijn veel ezels op te spooren, / Die niet en hebben langhe ooren.

Ezels vind-men by der hoopen, / Die maer op twee beenen loopen.

Men ziet veel ezels gaen, / Die op twee beenen staen.

Zulck een ghenoech ter molen gaet, / Die daer zijn ezel drijft, en laedt,

. . . hy kan niet meer, / Als kauwen, en dan swelghen neer.

Krauwt ghy den boer zijn achter-stel, / Hy kackt u in uw handen wel.

Hy rieckt noch naer den dreck en mist, / En naer het gheen de koeye pist.

Wat ist dat hy met landen doet, / Die van zijn pachter leeren moet?

Hy is verzien van gheest en vlam, / Ghelijck de gans is van een kam.

Een boer, die 't zee ghezonden is, / En brenght weerom noch zout, noch vis.

Die erghens heen een beeste zend, / Krijght weer een beeste, die hem schend.

Een lompen boer, ghelijck men ziet, / En weet 't ghebruyck van sporen niet.

Een ezels draf en duert niet langh, / Het valt terstond hem al te bangh.

't Is een arm en zober bloed, / In een flesse op-ghevoedt.

Als d'ezel wert te feest ghenoot, / 't Is om te draghen hout of brood.

Ten can niet veel, of diere staen, / Dat door den ezel wert ghedaen.

Die op goude grond wilt bouwen, / Moet aen ezels niet betrouwen.

God wil van zotheyd hem ghenezen, / Die naeuw een boecxken heeft door-lezen.

God hoede my voor zulcken man, / Die nauw zijn vader-ons en kan.

Hoe slechter timmerman ment vindt, / Hoe meer houd dat hy oock verslint.

Een stamelaer wilt altijd spreken. / Al is het zelfs van zijn ghebreken.

Die neer-ghevelt is, is zoo dom, / Hy vvilt al vechten wederom.

Die van natuer is boers en bot, / En kom' te hove niet tot spot.