|
| |
On-moghelick, on-bequaem, ongherijmt.
| MEn zou, met zoo te blijven hanghen, / Eer hazen, met een trommel vangen. |
| Men zou eer onder d'oxels helen / Een olyfant, al waert met velen. |
| De wolf veel eer en reeder zou, / Een Schaepjen nemen tot zijn vrouw. |
| De schild-pad zou veel eer den haes, / In stijf te loopen, wezen baes. |
| Men berght gheen naelden in een zack. |
| God en wilt niet van de man, / Dat hy niet wel doen en can. |
| De hond die knaeght het been, ter keur, / Om dat hy 't niet kan swelghen deur. |
| Daer niet en is, of niet men ziet, / Daer nemen duyzend mans oock niet. |
| Daer niet en is, ghelijck men zeght, / Verliest de heer Bailliu zijn recht. |
| Verschrict gheen voghels in het wout, / Wanneer ghy die wel vanghen wout. |
| |
| |
| . . . 't is enckel raes, / Te vanghen met de koe een haes. |
| Een zot wilt, met onnut belet, / De winden vanghen met een net. |
| Hy bouwt kasteelen in de lucht. |
| Hy is alzoo moy ghewis, / Als een aep in 't purpur is. |
| Een gouden ringh in verckens muyl. |
| Een ezel aen een luyt ghestelt. |
| De groote schoen van Hercules, / Voor kinders niet bequaem en es. |
| Een cleyne voet, een groote schoen, / En is gheen zaecke van fatsoen. |
| Het is een vremde beest ghewis, / Daer in noch hooft noch steert en is. |
| Menigh van een ander eest, / Daer hy van heeft aldermeest. |
| Wie is die oyt zegghen dorst, / Dat fonteynen hebben dorst. |
| Een ongherijmtheyt toe ghestaen, / Daer volghter veel meer achter aen. |
| Die niet en draeght, Wert niet ontjaeght. |
| Men maect gheen voghels bangh, / Wanneer men wilt de vangh. |
| Die gheen opper-lip en heeft, / Fleuyt niet wel, soo langh hy leeft. |
| Zulck een en can niet loopen wel, / Die niet can gaen op zijn ghestel. |
| Hoe kan de zot een telle gaen, / Wanneer het peerd wilt draven aen. |
| |
| |
| 't Is quaed te streven teghen stroom. |
| Hy wascht zijn aenzicht met een dreck. |
| Hy maect zijn zelf met kolen wit. |
| Het staet gheschreven, zoo 't gheviel, / In 't boeckjen van het spinne-wiel. |
| 't Zijn blauwe enden, / Die noyt men kende. |
| 't En zijn maer brillen, / En enckel grillen. |
| 't Is praet, en schrijven, / Van oude vvijven. |
| Hy gheeft het stroo den hond te wreten, / En peeren aen den ezel t'eten. |
| Hy loochent, en daer vast op staet, / Dat 't vvater gans gheen dorst verslaet. |
| Naer zijn zegghen, zoud het hert / Van d'olyve niet zijn hert: |
| En de noot' en zou van buyten, / Oock gheen harde schelle sluyten. |
| De zack die wilt den ezel draghen. |
| De slecke wilt den haze vanghen. |
| De waghen wilt de peerden trecken. |
| Het swart, wat datter wert ghedaen, / 't En neemt gheen ander verruw aen. |
| Die 't niet wel can, en minst ooc past, / Die moet de keerse houden vast. |
| 't En is niet wel, in yders boot, / Een riem te hebben, kleyn of groot. |
| 't Is zot, en 't heeft zijn onghemack, / Te coopen bigghen in een zack. |
| |
| |
| Indien den hemel neder-viel, / Wat bracker pot, door 't groot verniel? |
| Als eens den hemel neer zal zijghen, / Wat zullen wy leeuwereken crijghen! |
| Geen sweert in schee ghy steken zoudt, / Dan als ghy die wel vaste houdt. |
| De zee bracht eer een vvijngaerd voort; / De stomme de' veel eer zijn woord. |
| Blaezen, en met een te drincken, / Is een zaeck niet om te dincken. |
| Men can niet blazen, met de mond, / En eten meel, ter zelver stond. |
| Die maer en pooght, en stater naer, / Gheen dingh en zal hem vallen swaer. |
| Men vanght den haes met gheen tamboer. |
| 't Is een werck niet om verzinnen, / Kabels van het zand te spinnen. |
| Een Kemel en derf niet bestaen, / Door d'ooghe van een naeld te gaen. |
| Die jaeght twee hazen, later een, / En soo en krijght hy dickwils gheen. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd