Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

DAT 't kind niet magh, dat magh de minn'. / Of maghs' het niet, 't is voor de hinn'.

Die 's avonds niet en slemt te zeer, / Zijn hooft des morghens doet niet zeer.

Die met Plato 's avonds eten, / 's Morghens van gheen hooft-pijn weten.

Die moes wel eet, ist vlees wel weert.

In pis-pot, of in vuyle schoen, / En zal-men gheen goe' spijze doen.

Het is een Borghermeesters eten; / Zijn goedheyd is niet af te meten.

Hy leeft niet anders als de muys, / Altijds in yemant anders huys.

Ghy hebt zeer wel uw velleken, / Verzorght met al uw ghelleken.

Eten, drincken, in 't ghemeen, / Houdt de ziel en 't lijf by een.

Zijn maegh gheen spijze oyt verdouwt, / Of zy moet eerst zijn voor-ghekouwt.

De oude moeten, sonder faelen, / Haer sterckte met de tanden haelen.

De oude moeten sterckte haelen, / Alleen van dat de tanden malen.

Ghy hebt een goeden krop ghelaen, / Uw buyck magh vry wel mede-gaen.

Het kaecke-been is d'oude man, / Voor stock en staf, zoo veel het kan.

De oude vrouw, en oude man, / Die zoecken 't leven in de kan.

Een rechte vraet, / Die niet en laet.

Het is ghewis, een arme feest, / Daer brood ont-breect, en wert gheeest.

Noch onder dry, noch boven neghen; / Zoo is een gastery ter deghen.

Voor goede vrienden is de kost, / Zeer haest ghereed, of wezen most.

. . . naer groot banquet, / Op tafel, brood en water zet.

Naer de feest, en goede chier, / Grauwe erten op her vier.

Liever moes, daer liefde bloeyt, / Als een os, daer haet by groeyt.

Al etend', komt den appetijt, / Al etend', hy oock smelt en slijt.

Zijn maege altijds open-staet, / Ghelijck de hand van d'advocaet.

De sauss' van spijs is appetijt: / En dranck, door dorst, zeer zoet in-glijt.

Die niet en heeft gheeten wel, / Het lecken is hem maer ghequel.

Die hem zelf niet zat en eet, / Leckt hem oock niet zat in steed.

Naer zalade, of de wijn, / Of de priester moeter zijn.

Naer veel ghequel, / Zoo drincktmen wel.