|
| |
| |
| |
Nievwe-iaer-gifte, Aen Ionck-vrouw Anna vander Merckt, Huys-vrou van de Hr. Meester Cornelis Thenijs Raets-Heer, &c.
Weerde Nichte, eerbaer vrouw,
Die ick in gedachten houw;
Die van my dan wert gheheught,
Als men spreeckt van vrouwen deugd,
Daer ghy minst van al op staet;
Of misschien u oude Stam,
Die van deughd haer oorsprongh nam,
Of misschien u groot gheslacht,
Nu ter tijdt soo seer gheacht!
Of misschien het tijd'lick goet,
Daer voor elck nu buyghen moet,
Of misschien yet anders oock,
Dat ghy al en acht maer Roock.
Maer voor my ick min u deughd,
Sonder welck dat niet en deught,
Sonder welck geen mensch die leeft,
Rechte vreughd, of blijschap heeft.
Och! hoe menich soete spraeck,
Och! hoe menich groot vermaeck,
Hebb' ick nu en dan ghehad,
Als ick erghens by u sat.
Altijts tracht ghy weerde Nicht,
Om te spreken yet dat sticht.
Nu van s'Vverels ydelheyd,
Dan van s'Hemels Heerlickheyd?
Hoe de Mensche loopt en jaecht,
Naer het gene God mishaecht,
Hoe hy acht dat groot ghewight,
Van Gods glory hier soo licht,
Hoe hy aldermeest betraght,
Met sijn Geest en al sijn kracht,
Dat (soo Godt ons veel vermaert)
Recht den wegh ter Helle baert.
Niet dat ghy soo geern hoort
Als de spraeck van Godes woort:
Daer met ghy u ziele sticht,
En u Dochters jeuchd' verlicht.
Och! hoe soet is uw' 't gheluyt,
Van die groote Davids Luyt.
Och! hoe luystert dan u oor,
Als daer yet van comt te voor,
Nau men spreeckt uyt Godes woort
(Dat ghy met een yver hoort)
Of ghy cont met goed' beleyt
Daer van geven goedt bescheyt.
Dit en wat ick noch veel meer
Is u niet licht aenghewaeyt,
Maer allenghs in u ghezaeyt,
Door des Heeren wijs beleyt
En u Moeders neersticheyt:
Die my is ten deel bekent
VVt haer wens, en Testament:
Daervan dat ick hier den sinn'
VVoort by woort sal brenghen in.
Dochter seght sy lieve kindt
Dat mijn hart soo seer bemint,
Soeck om recht te wesen rijck
En sijn heel gherechticheydt
Die ons klaer voor ooghen leydt:
V sal gheven dat en meer:
| |
| |
Alles, naer sijn wel gheval;
Als ick door Godes soet belegh
In mijn self bevonden hebb',
VVant hy heeft my toegheleyt
Daer van dat ghy naer mijn doodt
Meer sult sien als daeghlicx broodt,
Maer dit moet zijn u ghebedt
Savondts, als ghy gaet te bedt:
Smorgens als ghy sult opstaen
Heer ick roep en bid u aen,
Gheeft dat niet des wereldts goedt
Distels zijn in mijn ghemoet;
Dat daer door uw' heyligh woort
Niet in my en wert versmoort:
Dat ghy door u goedicheyt
In mijn herte hebt gheleyt.
Denckt dat eer een Cabel tou
Door een naelde raecken sou,
Als dat yemant werelts-rijck
Komen sou in Godes rijck.
Denck, dat niemant baten kan
Of hy heel de werelt wan,
Als hy niet sijn ziel behout
En op Christus liefde bout.
Daerom seght dat Hemels vat
Dat soo voor sijn broeders badt;
Seght de Rijcken dese aerdt
Daer by Rijckdom is vergaert,
Dat sy met een dertel schijn
Niet daer op hooveerdich zijn:
Niet en stellen haer ghemoet
Op het ongestadich goedt,
Maer alleen op Godt die leeft
Die elck naer sijn wille geeft.
Niet dat ick het goedt misprijs
Of ter Hellen van my wijs:
Neen; het is een gaef van Godt,
Als het heeft sijn recht ghenot.
Maer men siet dat int ghemeen
Dat die mensch die 't heeft te leen
Daer deur opgheswollen wert,
En sich teghen God verhert.
Dat hy pracht en overdaet
Daer deur in sijn herte laet.
VVat dat ons Iohannes seght;
Hebt de wereld niet besind,
Noch watm' inde wereld vind.
Hoort wat ons de wijsheyd spreeckt,
En dat in uw' boesem steeckt:
Kind, weest geern, metter daet,
In een kleyn en leege staet;
VVant dat u veel meer verhooght,
Dan al daer de mensch nae pooght:
VVant de Heere wederstaet
Hoverdy als duyvels quaet:
Maer die leege zijn van geest,
Gheeft hy sijn genaede meest.
Laet u herte vande weereld,
Die soo costlijck gaet bepereld',
Door haer schoon en zoete schijn,
Nimmermeer bedrogen zijn.
Maer, om altijts vast te gaen,
Laet u van Gods woord' beraen:
Hebt dat altijts inde hand,
Als een onwaerdeerlijck pant:
Leeft daer in by daech en naght,
t' Zal u geven geest en cracht:
| |
| |
Zoeck daer in, tot u behout
VVijsheyd, als geloutert gout,
En ghy sult die vinden wis,
VVant sy daer te vinden is.
Zoeckse daer, en bidt den Heer,
Dat hy u sijn gunst vermeer.
Klopt hy sal u open doen,
En met sijn ghenade voen.
Dan sult ghy te recht verstaen,
VVat hy voor ons heeft ghedaen.
Dan sult ghy sijn Liefd, en trou,
Kennen, tot u ziels behou;
En gewillich, sonder pijn,
In het goede vruchtbaer sijn.
Maer hier voech ick dit noch by,
VVeest niet met de wereld bly;
Speent u van de dertel jeughd,
Die niet soeckt, als ydel vreuchd.
En al seght men nu en dan,
Datmen niet wel leven kan,
Of men moet, in al sijn doen,
Volghen het ghemeen fatsoen:
Neen, mijn Kint, gelooft het niet,
Of ghy raeckt in u verdriet:
T'is een wijs, of een bevel,
VVant al wat de wereld doet
Of het schoon het vleesch is zoet,
En oyt wonder wel beviel,
t' Valt seer bitter voor de ziel.
Maer ghy, sonder omme sien,
Voecht u by de vrome lien,
By't geselschap, die de deught
Houden voor haer grootste vreucht.
Dit heb ick, mijn soetste pand',
V altijts seer ingheplant,
Voor ghestelt op dit papier;
Vvel verseeckert, dat wanneer
My sal haelen Godt den Heer,
Dat ghy dan sult t'allen tijd
Lijden een seer grooten strijd':
Dat ghy, als ghy volgt mijn wil
Noyt sult sijn ghelaeten stil:
Hier de werreld, daer het vlees,
Nu de Duyvel, ende vrees,
Zullen, in dit aertsche dal,
Daerom bid' ick met ootmoet
Dat u Godt die gunste doet,
Dat hy u ghemoed' versterck
Dat ghy met ootmoedicheyt
Naer Gods wet u leven leydt:
Buyten oock vernieuwet wert:
Dat ghy naer dit aertsch vertoogh
Meucht verheven zijn om hoogh:
En met Gods vercooren volck
Opghetoghen in een wolck,
Meucht besitten d'heerlijckheyt
Nu, en inder eeuwicheydt:
Dit is Nichte ront en plat
VVtghetrocken uyt het bladt,
Met u Moeders handt ghestelt
Hier op maet van nieus vertelt:
Neemt het dancklijck van u Neef,
Die 't met eenen azem schreef,
Tot een onbeveynst bewijs
Dat hy uwe deuchden prijs;
Met een wens dat u de Heer,
Gheve in dit nieuwe Iaer,
Hier u wensch, en meer hier naer.
J.D.B.
|
|
Auteursrechtvrij