Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cxlj. Psalm.

1   ICk roep u, Heer, aen in noot niet kleyn,
Haest u genadelick tot my,
Opent my nu u ooren vry,
Dewijl ick roepe tot u alleyn.

2   Tot u klimme mijn ghebedt ghemeyn,
Even als een reuck-werck seer soet.
Mijn handen gestreckt in ootmoet,
Ontfanght als een spaed-offer seer reyn.

3   Houdt altijt, O Heer, toe mijnen mondt,
Regeert oock mijn lippen nu meer,
Dat niet quaets tot uwer oneer
Daer uyt kome tot eenigher stondt.

[p. 489]

[De Brune]

O Heer, de stemme mijner smeeckingh. Pause.
⁺ Heer, Heere, sterckte mijnes heils:

6   Ghy deckt mijn hooft ter oorloghs-daghe.
⁺ Geeft, Heer, des boozen wille niet:
En voordert niet zijn quaed voornemen:
Elck een zich wel verheffen zou. Sela!

⁺ 7   Aengaende nu het hooft der ghener,
Die my omringen; d’overlast
Van hare lippen overdeck-ze:
⁺ Vier-kolen zy op haer geschud:

8   Hy doe-z’ in ’t vier, in kuylen, vallen,
Dat zy niet weder op en staen.
⁺ Een mensche van een quaede tonghe
En zal op aerden niet bestaen.

9   Een boos man des gewelds, dien zalmen
Nae-jaeghen tot neer-stortingh toe.
⁺ ’k Weet dat God des bedrucktens zaecke,
En d’armen recht, uytvoeren zal.

⁺ 10   Gewisselick de recht’-en-vrome
Die zullen, Heere, uwen naem
Belijden, en d’oprechte zullen
Steeds blijven voor uw aenghezicht.

+ 7

+ 8

+ 9

+ 10

+ 11

+ 12

+ 13