Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

CXXXV. PSALM.

1   HAlelujah. Looft den Heer
Prijst Gods naeme: prijst den Heer,
Ghy zijn knechten allegaer;
Die in ’t huys des Heeren staet:
In de hoven van Gods huys:
⁺ Looft doch ende prijst den Heer;

2   Want de Heere die is goed.
Psallem-zinghet zijnen naem;

+ 2

[p. 468]

[Datheen]

In Hemel end’ Aerde bloot,
In de Zee diep ende groot.

4   Hy doet de wolcken opstaen
Van ’t eynde des Aerdtrijcken:
Den blixem laet hy uytgaen,
Den regen desgelijcken,
Hy brenght den wint voort vol macht,
Vyt sijn schat-kamer met kracht.

5   d’Eerst-geboren in het landt
Egypti zijn ghestorven,
Mensch en Vee quamen ter schandt,
End’ waren t’saem verdorven:
In Egypten saghmen klaer
Godts teeckenen wonderbaer.

6   Pharao was verslagen
Met sijn knechten al t’samen.
Koningen tot dien dagen,
End’ volckeren omquamen:
Sihon en Og tot Basan
Verginghen in Canaan.

7   Hy gaf sijn volck Israel
Haer landt tot eener erven,
Om dat te besitten wel
Altijdt sonder verderven:
Heer, uwes Naems heerlickheyt
Geduert in der eeuwigheyt.

Pause.

8   Godts gedachtenisse fijn
Geduert tot allen tijden,
De Heer sal oock dat volck sijn
Richten end’ doen verblijden:
Hy sal sijnen knechten goet
Vriend’lick wesen ende soet.

9   Der Heydenen beelden slecht,
Silver end’ Goudt steedts blijven,
’t Maecksel der menschen onrecht,
Om boosheydt te bedrijven:
Haer mont kan gantsch spreken niet,
Geen harer oogen yet siet.

[p. 469]

[De Brune]

Want hy is zeer aenghenaem.
Want de Heere onze God
Heeft zich Iacob uyt-ghekeurt,
Isr’el tot zijn eyghendom.

⁺ 3   Want ick weet wel dat de Heer
Groot is, en dat onze Heer
Boven alle goden is.
God doet al wat hem behaeght,
In den hemel, aerd’, en zee,
In d’afgronden, over al.

⁺ 4   Hy doet van het eynd’ der aerd’,
Dampen rijzen: en hy maeckt
Blixems met een reghen-plas.
Vyt zijn schatten brenght hy wind.
⁺ Die daer sloegh, van mensch tot ’t vee,
d’Eerst-gheboren’ van Egypt’.

5   Hy zond, ô Egypten-land,
Teeck’nen midden onder u,
⁺ Wond’ren teghen Pharao,
En zijn knechten al ghelijck.
Die veel volcken heeft gevelt,
Stercke Vorsten heeft gedoodt.

6   Sihon, d’Amoriter Vorst,
Og, de Koninck van Basan,
En de rijcken al te zaem
Van den lande Canaän:
⁺ En hy gaf haer land ten erf,
Zijn volck Israël ten erf.

7   Vwen naem, ô Heere God,
Is tot in der eeuwigheid:
Paus. ⁺ Vw gedachtenis, ô Heer,
Van geslachte tot geslacht.
Want God richt zijn volck: hy heeft
Met zijn knechten mede-ly’en.

⁺ 8   d’Afgoo’n van het Heidensch volck,
Zijn maer zilver ende goud,
’t Werck der handen van een mensch.

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

[p. 470]

[Datheen]

10   Haer ooren niet hooren gaer,
Geen geest komt uyt haer monden,
Die die maken zijn voorwaer
Alsoo, sy oock die gronden
Vast daer op haer betrouwen,
Ende haer hope bouwen.

11   O ghy huys van Israel,
Singht, wilt Godt eer bewijsen:
Looft hem Aarons huys snel:
’t Huys Levi wilt hem prijsen:
Looft den Heer, hem oock nu vreest,
Prijst hem, danckt hem in den geest.

12   Gelooft en hoogh verheven
Zy Godt uyt Zion krachtigh,
Die hem gantsch heeft begeven
Om te blijven woonachtigh
In de stadt Ierusalem,
Looft hem met herten en stem.