Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XCIV. PSALM.

1   O God der wraken, ô ghy Heere,
O God der wraken, schijnt met luyster.
Verheft u, Richter van de aerd’:
Gheeft weer-vergeldingh aen de trots’.

[p. 324]

[Datheen]

Dan rooven sy dat gantsche landt.
Weduwen end’ den vreemden man,
Dooden sy, end’ gaen vry daer van,
Ia spreken noch sonder verstandt:

4   Godt en weet niet van onsen wercken,
Godt Iacobs kan noch sien noch mercken
Ons doen, ’t welck beschickt is soo fijn.
Merckt doch menschen onwijs end’ sot,
Wilt ghy blijven soo dwaes end’ bot,
End’ altijdt soo uytsinnigh zijn?

5   Godt die u heeft ghemaeckt de ooren,
En d’ooghen, soude hy niet hooren
Of sien? soud’ hy niet mercken aen,
Hy die de volckeren kastijdt,
End’ geeft verstant tot sijner tijdt,
Soud’ hy u niet straffen end’ slaen?

Pause.

6   Doch de Heer weet ’s menschen ghedachten,
End’ dat sy met al hare krachten
Ydel zijn end’ gantschelick niet.
Wel hem dien ghy onderwijst, Heer,
End’ die oock in uwes woordts Leer,
Daeghlijcks toeneemt met allen vliet:

7   Op dat hy hem niet en derf schromen,
Als de tijdt sal wesen gekomen,
Die vol angst werdt ende weemoet:
Dewijl datmen den put uytgraeft,
Voor hem die steedts tot boosheyt draeft,
’t Welck ’t eynd is van sijnen voorspoet.

8   De Heer en sal niet gantsch verderven,
Noch verlaten ’t volck sijner erven,
Dat op hem vast betrouwen sal:
Maer hy sal sijn gherechtigheydt
Toonen, dan sullen met bescheyt,
De Vrome hem toe-vallen al.

9   Waer is hy die my is bystandigh:
Tegen de boosdaders vyandigh:

[p. 325]

[De Brune]

⁺ Hoe lange zullen godd’looz’, Heer?
Hoe langh de godd’looz’ vrolick zijn?

2   Hoe lange zullen d’onrecht-werckers
Vyt-gieten, roemen, straflick spreken?
⁺ Heer, zy verbrijzelen uw volck,
En zy verdrucken uw erf-deel.
Zy dooden weduw, vremdelingh;
De weezen brenghen zy ter dood.

⁺ 3   De Heere, zeggen zy, en ziet ’t niet,
En Iacobs God en zal ’t niet mercken.
Ghy onvernuftigh’ onder ’t volck,
Wilt doch aenmercken: en ghy dwaez’,
Wanneer zult ghy verstandigh zijn?
⁺ Zoud’ hy niet hooren, die d’oor’ plant?

4   Zoud’ hy niet zien die d’ooge vormet?
Zoud’ hy niet straffen, en bestraffen,
Die daer der Heid’nen tuchter is?
Die wetenschap den menschen leert? Pause.
⁺ De Heere wetet, dat des menschs
Gedachten enckel y’lheid zijn.

5   Geluckigh man! dien ghy, Heer, tuchtight,
En dien ghy uyt uw wet berichtet:
⁺ Op dat ghy hem zoo ruste gaeft,
Van quade daghen vol verdriets:
Tot dat de groeve des verderfs
De goddelooz’ gegraven werdt.

⁺ 6   Want God zal zijn volck niet begeven,
Noch hy zal zijn erf niet verlaeten.
Want Godes oordeel, hoe het gaet,
Zal keeren ter gherechtigheid.
En all’ die oprecht zijn van hert,
Die zullen nae het zelve gaen.

⁺ 7   Wie zal-’er doch voor my op-rijzen,
En staen zoo teghen de boos-doenders?

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

[p. 326]

[Datheen]

End’ tegen dees Godtloosen hier?
Hadd’ my de Heer niet bygestaen
Ick waer lange t’ondergegaen,
Ia mijn ziel waer in ’t graf nu schier.

10   Ick dacht dat mijn voet ongestadigh
Schier viel: maer u goetheyt genadigh
Onderhielt my altijt, O Heer.
Mijn hert was vol droefheyt en noot,
Maer u schoon’ vertroostinge groot
Heeft daer na mijn ziel verheught seer.

11   Wat hebt ghy gemeyns met hen allen,
Die u volck swaerlick overvallen
Onder den schijn des rechts seer goet?
Na ’t leven des Vromen sy staen,
End’ storten hier end’ daer voortaen
Seer wreedelick ’t ontschuldigh bloet.

12   Maer Godt is mijn beschuttingh machtigh,
Mijn toeverlaet en troost seer krachtigh,
Haer quaet hen wert vergolden haest:
Hy salse uytroeyen gemeyn,
Om hare misdaden niet kleyn,
Godt maecktse te niet en verbaest.