Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 254]

[Datheen]

Den Lxxvj. Psalm.

1   GOdt is in Iudea seer wel
Bekent, en over al vermaert:
Sijn naem en kracht in Israel
Zijn geroemt en geopenbaert,
In Salem en tot Zyon schoone
Staet dat huys fijn van sijner woone.

2   Daer sietmen dat hy breeckt seer kleen
Kracht’lick den boogh end’ pijlen t’saem,
Schilden, sweerden, end’ oock met een
Den krijgh met sijn rustingh bequaem,
End’ toont dat hy meer zy te vruchten
Dan men de straet-roovers moet duchten.

3   Slapende zijn de stoute saen
Berooft harer goederen groot:
De Krijgers die op haer kracht staen,
Laten vallen de handen bloot:
Vwen toorn doet haest in slaep vallen
Peerden end’ wagenen met allen.

4   Ghy zijt verschrickelick gaer seer,
Ghy, O mijn Godt, end’ niemant el:
Wie sal voor u bestaen, O Heer,
Wanneer ghy toont uw’ gramschap fel?
Als ghy u oordeel hebt gegeven,
Moet dat aerdtrijck schricken en beven.

5   Dan stondt ghy op, end’ hebt verkondt
Vw’ oordeelen, end’ gemaeckt vry
De ellenden ter selver stondt,
End’ hebt die getroostet seer bly.
Als de menschen tegen u strijden,
Ghy behaelt eer aen allen zijden.