Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Lxxv. Psalm.

1   WY dancken u Godt en Heer,
Wy prijsen vw’ wercken al,
Want de roem uwes naems sal
Ons by zijn langes soo meer,
End’ wy sullen singen klaer,
Vw’ daden seer wonderbaer.

2   Als daer komt mijn tijt bequaem,
Ick sal richten rechtelick:

[p. 251]

[De Brune]

⁺ Ghy hebt daer een fontein en beeck gekloven:
Ghy hebt rivieren van geweld ghedrooght.

11   V komt den dagh, u komt den nacht oock toe.
Ghy hebt het licht en zonne toebereydet.
⁺ Ghy hebt gestelt de paelen van de aerde:
Den zomer en de winter gheformeert.

II. Pause.
⁺ 12   Denck dit: de vyand heeft den Heer versmaedt:
En een dwaes volck heeft uwen naem gelastert.
⁺ En wilt de ziele uwer tortel-duyve
Niet over-geven aen het wild gediert.

13   En wilt doch niet vergeten voor altoos
⁺ Den hoop van uw ellendigh-en-verdruckte.
Aenschouwt ’t verbond: want ’t aerdrijcks duyster plaetsen
Die zijn vervult met woonsten van gheweld.

⁺ 14   En laet doch niet, den onderdruckten mensch,
Met schaemt’ en met oneere weder-keeren.
Laet d’onderdruckt’ en arm’ uw naeme prijzen.
⁺ Staet op, ô God, en uwe twist-zaeck twist.

15   Gedenckt steeds aen uw smaetheid van den dwaes:
⁺ Vergeet ’t geroep niet van uw weerpartijders:
’t Getier der gen’ die tegen u op-rijzen,
Dat gaet geduerigh klimmend’ naer om hoogh.

+ 15

+ 16

+ 17

+ 18

+ 19

+ 20

+ 21

+ 22