Davids Psalmen, Gedicht, aen deene zijde, door Petrum Dathenum; aen dander zijde, door J. De Brune
(1650)–Johan de Brune (de Oude), Petrus Datheen–
AuteursrechtvrijDavids Psalm.1 GOd is mijn Herder, my zal niets ontbreken:
Hy doet my ligghen in begraesde weiden:
Hy voert my zachtjes aen zeer stille waters:
Hy doet mijn ziele tot zich weder-keeren:
| |
[pagina 68]
| |
[Datheen]In ’t groene gras seer lieflick hy my weydet,
End’ aen dat soet water hy my geleydet,
Hy verquickt mijn ziel, die seer is verslegen,
Om sijns naems wil leyt hy my in sijn wegen.
2 Al waer ’t schoon dat ick in ’t dal des doodts ginghe,
En dat my des doots schaduwe omvinge,
Ick vreesde niet, ghy zijt by my gestadigh,
End’ ghy troost my met uwen staf genadigh,
Ghy maeckt rijck met goeden seer veler handen,
Mijn tafel voor d’oogen mijner vyanden.
3 Ghy salft mijn hooft met rieckend’ oly goedigh,
End’ schenckt my den beker vol overvloedigh,
Ghy sult doen dat uwe gonst, O Heer, krachtigh
Mijn leven langh by my steeds blijft eendrachtigh,
Soo dat ick hoop’ eeuwighlick vast te woonen
In Godes huys, ’t welck niet is om verschoonen.
|
|