Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xv. Psalm.

1   WIe is ’t die sal woonen eenpaer,
In u lieflicke tenten Heere?
Wie sal doch verkeeren hier naer,
Door uw’ goetheydt sonder gevaer,
Op uwen heyl’gen Bergh met eere?

2   Het sal wesen die mensch eerbaer,
Die steedts wel doet in allen dingen,
En recht handelt in ’t openbaer,
Wiens mont dat oprecht is end’ waer,
Gestadelicken sal voortbringen.

[p. 37]

[De Brune]

⁺ De Heer heeft uyt den hemel op den mensch
Om leegh gezien:

2   Op dat hy zagh, of yemand met verstand
⁺ God zochte. Zy zijn alle af-gheweken;
Zy zijn al t’saem onnut en wrot geworden;
En daer is niemand, die het goede doet,
Oock zelfs niet een.

⁺ 3   En hebben zy dan all’ gheen wetenschap,
Die daer de ongherechtigheid bedrijven?
Dewelcke daer mijn eyghen volck op-eten,
Als of zy brood op-aten; gheen van haer
En roept God aen.

⁺ 4   Zy zijn daer met een schrick verschrickt gheweest:
Want God is by ’t geslachte van den vromen.
⁺ Ghy wilt den raed des armen en-verdruckten
Beschaemen: om dieswille dat de Heer
Zijn toe-vlucht is.

⁺ 5   Och of dat Israëls behoudenis
Vyt Sion quaeme! Zoo wanneer de Heere
Zijns volcks ghevanghen zal doen weder-keeren,
Zal Iacob zich verheughen: Israël
Zal blijde zijn.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7