Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

III. PSALM.

Davids Psalm, als hy vlood voor het aengezicht zijns zoons Absaloms.

1   O Heere, hoe zijn mijn
Verdruckers zoo vermeert!
Veel tegen my op-rijzen:
Veel zeggen van mijn ziel,
Zy heeft gheen heil by God.
⁺ Doch ghy zijt, voor my, Heere,
Een schild, ghy zijt mijn eer,
En die mijn hooft op-heft.
Ick roep, met mijne stemme,

+ 2

[p. 8]

[Datheen]

Bewaert voor alle schade:
Ick sal des morgens klaer
Ontwaken sonder vaer,
Want Godt wil my slaen gade.
Hondert duysent by een
Deden my vreese geen,
Wanneer sy sulcks aenvingen,
End’ my wilden met haest,
Om te maken verbaest,
Verstricken end’ omringen.

4   Komt, Heer, toont dat ghy zijt
Met my tot aller tijdt,
End’ dat ghy mijn vyanden
Op ’t kinnebacken slaet,
End’ hen breeckt metter daet
In stucken hare tanden.
Van u is ’t, O Heer goet,
Datmen verwachten moet
Hulp’ end’ troost vroegh end’ spade,
Want over u volck hier
Stort ghy, Heer, goedertier,
Seer rijck’lick uw’ genade.