Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 13r]

Davids Psalmen

[p. 2]

[Datheen]

De Psalmen DES Propheten Davids, en andere Lof-Zangen, uyt den Françoyschen Dichte in Nederlandtschen over-geset door PETRUM DATHENUM.

Den I. Psalm.

1   DIe niet en gaet in der godloosen raedt,
Die op den weg der sondaers niet en staet,
End’ niet en sit by den spotters onreyne:
Maer dagh end’ nacht heeft in Godts Wet alleyne
Al sijnen lust, ja spreeckt daer van eenpaer,
Die mensch is wel-gelucksalig voorwaer.

2   Hy sal gelijck zijn eenen schoonen boom,
Geplant by eenen klaren water-stroom,
Die sijn vruchten geeft in bequame tijden,
Van welcken geen drooge bladt valt bezijden:
Soo sal die mensche saligh zijn bekent
Met al sijn doen, tot welcken hy hem wendt.

3   Maer soo en is ’t met den Godloosen niet,
Die als kaf verstroyt werden daermen ’t siet,
’t Welck van den windt hier en daer werdt gedreven:
Soo sullen sy in Godts Gerichte beven,
End’ niet bestaen, maer haest vergaen beschaemt,
Met den vromen werden sy niet genaemt.

4   Godt kent den wegh end’ der vromen gemoet,
Hy draeght sorge voor hen end’ voor haer goet,
Dies sullen sy welgelucksaligh wesen:
Maer nademael dat onse Godt gepresen
Op der Godloosen wegen niet en acht,
Sy end’ haer doen werden tot niet gebracht.

[p. 3]

[De Brune]

Davids Psalmen, Uit de Hebreeusche, in de Nederlandsche taele, van woord tot woord, vertaelt: op een vloeyende dicht-maete naer de oude wijzen gestelt, door J. DE BRUNE.

Eersten Psalm.

1   GEluckigh-en-wel-zaligh is de man,
Die in den raed der godloos’ niet en gaet:
Noch op den wegh der zondaers en blijft staende:
Noch in ’t gestoelt’ der spotters is gezeten:
Maer die zijn lust heeft in des Heeren Wet;
En overdenckt dagh ende nacht zijn Wet.

⁺ 2   VVant hy zal zijn, ghelijck een boom, gheplant
Aen water-beken, die in zijnen tijd
Zijn vrucht gheeft, en wiens blaeren niet en vallen:
En alles wat hy doet, zal wel ghelucken.
⁺ Alzoo en zijn de goddelooze niet,
Maer als het kaf, het welck de wind verdrijft.

3   En over-zulcks en zullen in ’t gericht
De goddelooze menschen niet bestaen:
Noch oock de zondaers in de t’samen-komste
Der ghene, die daer vroom zijn en rechtveerdigh.
⁺ VVant God de Heere kent der vromen wegh:
Nemaer de wegh der godloos’ zal vergaen.

+ 2

+ 3

+ 4