Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 3r]

Approbatie.

WY ondergeschreven Professoren der heylighe Theologie in de Academie van Utrecht, overloopen hebbende d’oversettinge der Psalmen, uyt den Hebreeuschen Text in onse Nederlandtsche Tale, uytghewrocht van den Achtb. ende Hoogh-geleerden Heer Mr. JOHAN DE BRUYNE, Pensionaris van de Ed. Mog. Heeren Staten van Zeelandt, om op de wijsen in onse Nederlandtsche Kercken ghebruyckelijck gesongen te konnen werden; ghetuygen ende

[p. 3v]

verklaren mits desen, dat wy ons niet genoegh en konnen verwonderen, over den onverdrietigen arbeydt, ende groote neerstigheydt, welcke sijne A. in dit sijn werck besteedt te zijn, doet blijcken; als mede over de geleertheydt van sijne A. haer in dit werck deurgaens vertoonende. Want nevens dat het seer moeyelick is, in ghedichten op mate loopende, de woorden van den Text te volgen; soo hebben wy nochtans bevonden, een goet deel der Psalmen voorsz met den Hebreeuschen Text van woordt tot woordt vergeleecken hebbende, deselve soo nae met den Text voorsz over een te komen, dat ons dunckt, niet wel mogelijck te zijn, datmen ’t selve in een gedicht op de mate gestelt, gheluckigher soude konnen uytwerken. Wy en weten niet dat

[p. 4r]

in eenige Tale van yemandt yets desgelijcks, wy laten staen, beter, soude gedaen wesen. Weshalven soo oordeelen wy dat dit werck van den Christelijcken Sangher met groote stichtinghe sijner zielen sal konnen ghebruyckt worden. Tot Utrecht den 10 Januarii 1650.

Gisbertus Voetius.

Carolus de Maets.

Iohannes Hoornbeeck.