De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
Auteursrechtvrij§1LOoft den Heer, want hij is goedt:
Want zijn' goetgunstigheydt
| |
[fol P3r, p. 229]
| |
Is tot in der eeuwigheydt.
Dat (zulcks) de bevrijdde
Des Heeren zegghen, die
Hy van des verdruckers hand
Ghevrijdt heeft; end' die hy
Vyt de landen verzaemt heeft:
| |
§2Van 't oosten, end' van 't westen,
Van 't noorden, ende' de zee,Ga naar margenoot+
Die in de woestijn', op wegh
Der wildernis, dwaelden.
Die gheen woonstadt vonden;
Daer zy hongherigh waeren,
Oock dorstigh: haer zieleGa naar margenoot+
Die was in hen over-stelpt.
| |
§3Doch roepende tot den Heer',
In haere benautheydt,
Verlost hij-z' uijt haer anghsten.
Ende hy leyde-ze,
Op eenen rechten wegh,Ga naar margenoot+
Om te gaen tot een woon-stadt.
Laet-ze, voor den Heere:
| |
[fol P3v, p. 230]
| |
Zijn goed-gunstigheydt loven;
| |
§4End' zijne wonder-wercken,
Voor des menschs kinderen.
Want hy de dorstighe zielGa naar margenoot+
Versaedt; end' d' hong'righe
Ziele, met goedt vervult;
Die in de duysternisse,
End' schaduwe des doots
Ghezeten zijn, ghebonden,
| |
§5Met verdruckingh, end' yzer:
Om dat-ze weer-spannighGa naar margenoot+
Teghen Godes ghebodenGa naar margenoot+
Waeren gheweest; ende
Des alderhooghsten raedt
On-weerd'lick veracht hadden.
Daerom hy haer met druck
Het hert hadde vernedert.
| |
§6Zy zijn ghestruyckelt, ende
Daer en was gheen helper:
Doch tot den Heer roepende,Ga naar margenoot+
In haer benautheijdt, hy
Verlost-z' uyt haer anghsten.
Hy voerde-z' uyt het duyster
End' de schaduw' des doods,
End' hy brack haere banden.
| |
§7(Dus) laet-ze voor den HeereGa naar margenoot+
Zijn goedertierenheydt
Met lof-zeggingh-belijden
End' zijn wonder-wercken,
Voor des menschen kind'ren:
Want hy breeckt koper deuren,
| |
[fol P4r, p. 231]
| |
End' hy houwt in stucken
De ysere grendelen.
| |
§8De zotte werden gheplaeght,
Om den wegh van haere
Overtredingh; end' haereGa naar margenoot+
Ongherechtigheden.
Haer ziele grouwelde,
Van allerhande spijze:
End' zy waren tot aen
Des doodts poorten gekomen.
| |
§9Doch tot den Heere roepende,Ga naar margenoot+
In deze benautheijdt,
Die zy hadden, heeft hy-ze
Vijt haer anghsten verlost:
Hy zond' zijn woordt (doen) uyt,
Ende hy gheneesde-ze,
Ende hy ruckte-ze
Vyt haere verdervinghen.
| |
§10(Dus) laet-ze voor den Heere,Ga naar margenoot+
Zijn goedertierenheydt
Met lof-zeggingh-belijden
End' zijn wonder-wercken
Voor des menschen kind'ren:
End' dat-ze lof-offranden
Off'ren, end' met ghejuygh,
Sijne wercken vertellen.
| |
§11Die met Schepen ter zee gaen,
Op groote wateren,Ga naar margenoot+
(Haeren) handel drijvende,Ga naar margenoot+
Sien des Heeren wercken,Ga naar margenoot+
Ende in de diepten
| |
[fol P4v, p. 232]
| |
Zijn wonderen: als hij spreeckt,Ga naar margenoot+ [13.]
Doet hij een storm op-staen,
Die haer golven doet rijzen:
| |
§12Zy gaen op nae den Hemel,
(End') zij daelen neder,
Tot in de afgronden toe.
Haer ziel versmelt van anghst:
Zy danssen, end' waggh'len,Ga naar margenoot+
Even als een droncken man:
End' all' haere wijsheydt
Die wort (ghelijck) verslonden.
| |
§13Doch in haere benautheydt,
Roepende tot den Heer,
Voert hij-ze uyt haer anghsten:
Hy doet den storm still' staen,Ga naar margenoot+
Zoo dat haere golven
Stille swijghen: dan zijn-ze
Verblijdt, om dat-ze (weer)
Tot stilte zijn ghekomen.
| |
§14End' dat hij-z' tot de haven
Hares wensch heeft gheleydt.
Laet-ze (dan) voor den Heere,Ga naar margenoot+
Zijn' ghenaede loven,
End' zijn wonder-wercken,
Voor de kind'ren der menschen;
End' in de ghemeynte
Van het volck hem verhooghen;
| |
§15End' laet-z' in het ghestoelte
Der oudsten hem roemen.
Hy verstelt de rivieren,Ga naar margenoot+
Tot eene woestijne;
| |
[fol P5r, p. 233]
| |
Ende water-tochten,
Tot een dorstighe plaetze:
't Vruchtbaer land tot zoutheidt,
Om haers in-woonders boosheidt.
| |
§16Hy verstelt de woestijne,Ga naar margenoot+
Tot eenen water-poel;
Ende de dorre aerde,
Tot watere-tochten.
Ende hij doet aldaer
De hongherighe woonen,
Ende zy bouwen op
Een Stadt, om te bewoonen.
| |
§17End' zy bezaeyen ackers,Ga naar margenoot+
End' planten wijn-gaerden,
Die in-comende vruchten
Voort-bringhen: ende hij
Zegent-ze, zoo dat zy
Zeer vermenighvuldighen;Ga naar margenoot+
End' haere vee-kudde
Die en wert niet vermindert.
| |
§18Daer naer verminderen-ze,
Ende komen t' onder,
Door (veele) verdruckinghe,
Quaedt, ende droeffenis.
Hij stort verachtingh' uijt
Over de opper-heeren;
End' hij doet-ze dwalen,
In't woeste, daer geen wegh is.
| |
§19 | |
[fol P5v, p. 234]
| |
Maeckt de huys-gezinnen,
Als kudden. D' oprechte
Zien 't aen, ende zijn verblijdt.
Maer all' ongherechtheydt
Heeft haren mondt toe-gestopt.
| |
§20Wie is wijs? dat hy deseGa naar margenoot+
(Dinghen) wel waer-neme:
End' dat-ze de weldaden
Des Heeren recht verstaen.
|
|