De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
Auteursrechtvrij§1LOoft den Heere, roept zijnen naem aen:
Maeckt zijn dae'n onder volcken bekent.
Zinght hem, Psalm-zinght hem, spreeckt van al
Zijn wond'ren: roemt u in den naemGa naar margenoot+
Zijns heyligheydts: het hert der gheen'
Die den Heer zoecken, zich verblijd'.
| |
[fol O6v, p. 220]
| |
Zoeckt gheduijrigh zijn aenzicht: ghedenckt
Zijn wond'ren, die hy heeft ghedaen:
Zijn teeckenen, end' d'oordeelen
Zijns monds: ghy zaet Abra'ms sijns knechts,
Ghy kind'ren Iacobs, zijn verkoorn'.
| |
§3(Want) hy is de Heere onze Godt:
Zijne oordeelen die zijn overGa naar margenoot+
De heele aerde: hy ghedenckt
Zijns verbonds, tot in eeuwigheydt;Ga naar margenoot+
Des woords, dat hy heeft in-ghestelt,
Tot in duyzent gheslachten toe:
| |
§4Dat hy met Abraham heeft ghemaeckt,
Ende zijnes eeds, aen Isaack:Ga naar margenoot+
Den welcken hij oock aen Iacob,
Tot eene in-zettinghe heeft
Ghestelt; (ende) aen Israel
Tot een verbondt van eeuwigheijdt.
| |
§5Segghend', ick zal u gheven het Landt
Canaan, 't snoer van uwe Erve.Ga naar margenoot+
Als zy weynigh menschen waeren,
Iae weynigh' end' vreemde daer in:
End' wandelden van volck tot volck,
Van 't een rijcke tot 't ander volck.Ga naar margenoot+
| |
§6Hy en liet aen gheene mensche toe,
Haer (eenighzins) te onder-drucken,
Oock bestrafte hy koninghen,
Om haerent wille (zegghende)
Noch doet mijne Propheten quaed.Ga naar margenoot+
| |
§7Hy riep oock een hongher in het land,
(Ende) hij brack allen staf des broods
| |
[fol O7r, p. 221]
| |
Hy zondt een man voor haer henen.
Ioseph wierdt verkocht tot een* slaef:Ga naar margenoot+
Men druckt' zijn voeten in een stock:
Zijn persoon quam in de ijzers.
| |
§8Ter tijdt toe, dat zijn woordt quam, heeft hemGa naar margenoot+
De reden des Heeren door-loutert:
De Coninck zondt, deed hem ontslaen;
Der volcken heerscher liet hem los.
Hy steld' hem heer, over zijn huys:
End' heerscher, over al zijn goed:Ga naar margenoot+
| |
§9Om zijne vorsten, nae zijnen lust
Te binden, ende zijne oudtste
Te onder-wijsen. Daer nae quamGa naar margenoot+
Israel in Egypten-land;Ga naar margenoot+
Ende Iacob verkeerde, als
Een vreemdelingh in 't landt van Cham.
| |
§10End' hy dede sijn volck seer wassen:
End' maeckt' het machtigher als sijne
Teghen-partijders. Hij keerdeGa naar margenoot+
Haer herte om, dat-se sijn volck
Haeteden, dat-se met sijne,
Knechten listelick handelden.
| |
§11Hij zondt Mose, sijnen knecht (ende)Ga naar margenoot+
Aaron, dien hij verkoren hadde.
(Ende) zij deden onder haer
De bevelen sijner teeck'nen,
Ende de wondere-wercken
In den lande van Cham: hij sondtGa naar margenoot+
Duijsterniss', end' maeckt het duyster;
| |
§12End' sij en waren sijnen woorde
| |
[fol O7v, p. 222]
| |
Niet weer-spannigh. Hij veranderde
(All') haere wateren in bloedt:
End' hij doode haere visschen.
Haer landt bracht vele vorsschen voort,Ga naar margenoot+
Tot in haer Koninghens Camer.Ga naar margenoot+
| |
§13Hij sprack, end' daer quam men'gh-ghedierte,
Luijzen in haer gantsche land-pale.
Hij maeckt haer reghen tot haghel,Ga naar margenoot+
Vlammigh vijer in haeren lande.
Ende hij sloegh haren wijn-stock:
Mitsgaders haeren vijghe-boom.
| |
§14End' brack't gheboomt' haerer land-palen.
Hij sprack, end' daer quaemen sprinck-haenen,
End' kevers, jae sonder getal:
Die alle het kruijdt in haer landt,Ga naar margenoot+
Op-aten, jae die daer aten
De vrucht haerer landouwe op.
| |
§15Hij versloegh ook, in haeren lande,
De eerst-gheboren', d'eerstelinghen
Aller haerer krachten: end' hij
Voerde-z' uijt met zilver end' goudt,
Ende onder haere stammen,Ga naar margenoot+
En was niemant die struijckelde.
| |
§16Egijpten was blijd' als-z' uijt-trocken:
Want haer schrick was op hen ghevallen.
Hij spreijd' een wolck tot een decksel;Ga naar margenoot+
End' vier om 's nachts te verlichten.
Men badt; end' hij bracht quackels voort:
End' maeckt haer zat met hemels broodt.Ga naar margenoot+
| |
§17Hij dede een steen-rotse open,
| |
[fol O8r, p. 223]
| |
Ende daer ginghen wateren uijt:
Die ginghen door dorre plaetsen,
(Ghelijck) eene riviere: want
Hy ghedacht aen zijn heyligh woort,
Aen Abraham zijnen dienaer.
| |
§18Alzoo voerde hy, met vrolickheijdt,
Zijn volck uyt; zijn uyt-verkorene,Ga naar margenoot+
Met ghejuijgh; ende hij gaf hen
De landen vande Heijdenen;
Zoo dat-ze, in erffenisse,
Der volck'ren arbeijt bezaten.
| |
§19Op dat zij zijne inzettinghenGa naar margenoot+
Bewaerden, ende zijne wetten
Onder-hielden. Halelu-jah.
|
|