De CL. Davids psalmen

Den xlvj. Psalm.

Een Liedt op Alamoth: voor den Opper-zangh-meester, onder de kinderen van Korah.

§1

GOdt is ons een toe-vlucht end' sterckte:
Hy is zeer-krachtelick bevonden
Een hulpe in benautheden.
Daerom zullen wy niet vreezen,
Al veranderde de aerd' (haer plaets')
End' al wierden de berghen in't hert
Der zeen verzet. Laet haer waters⁺

+ 2

[fol F7r, p. 93]

 

Bruyssen, ende beroert worden.

§2

Laet (vry) de geberghten daveren,
Door der zelver verheffingh: Sela!
De Beeckxkens van de Riviere
Zullen de stadt Gods verblijden,
't Heylighdom des hooghstes wooninghen:
Godt is midden in haer; zy en zal
Niet wanck'len; Godt zal-ze helpen,
In't aen-breken des morgens-stonts.

§3

De Heydenen raesden-en-woelden,
De Koninckrijcken beweeghden zich,⁺
Hy hief zijn stemm', de aerd' versmolt.
d'Heer der heyrscharen is met ons.⁺
De Godt Iacobs die is ons een burght. Sela!⁺
Komt, aenschouwt de daden des Heeren:
Die op aerd', verwoestinghen maeckt;
Tot 't aerdtrijcks eynd' d'oorloghen stilt;⁺

+ 3

+ Pau

+ 4

+ 5

§4

Die (daer) den boghe in stucken breeckt;
Ende die de spiesse ontwee slaet.
De waghenen met vyer verbrandt.
Laet af, end' weet, dat ick Godt ben.
Ick zal by de Heyd'nen verhooght zijn;
Ick zal op der aerden, verhooght zijn.
d'Heer der heyrscharen is met ons:⁺
De Godt Iacobs is ons een burcht. Sela!

+ 6