De wannevleeger van Venlo
Venloos
Wae wit d'r, waat ein wan is.
Det waas zón lankwerpige smale platte mand, van wietse gemak, mit opstaonden rand; en as me dao kaore in dee, en me schödde ze flink op en neer, dan vloog den drek d'r oet en bleef 't good gerei euver. En eine mins in Venlo, dae ze vruuger makde en verkóch, dae had aan de geevel van zien werkplaats ein oethangbord hange mit 't opschrift: in de wan.
Eeder, dae aan gerdeneerderie dee, gebroekde d'r ein paar; en me waas dao waal wat nonsjalant mei, want die dinger stónde meis boete taege de moor, net wie me ein herk of eine schruuber taege de deur van de schop zit.
Ens op ennen daag had d'r zich eemus zón paar wanne weggepak. En me wis al gauw wae det gedaon had: det waas eine jonge snuiter, einen echte grapjas, dae altied de muts scheif op de kop had. Hae waas mit zien vrinde nao de Sliënenberg gegaon, en as eemus um vroog, waal hae dao mit die wanne meus, dan keek hae um mit zien verneukerige auge aan en zag, det ze deende um te vleege. En dan had me det gezich van daen andere motte zeen!
Vleege, zag dae, vleege? dich zuus ze vleege! Nae, nae, zag hae weer, as ik einen aanluip neem, en ik spring dan umliëg van de Sliënenberg, mit die wanne aan de hand, now dan neemp de wind mich op wie enne vogel in de lóch en zweef ik ein hiël ind weg, zoë wiëd, waal tot euver de Maas. En zien vrinde stónde d'r bej, en knikde mit eure kop en mit halftoegeknepe auge, ten teike det ze d'r van euvertuug ware, det 't waor waas.
En in ein minimum van tiëd sprook zich det rond in de ganse stad, en dao woord haos euver niks anders miër gepraot as euver dae wannevleeger, dae bej Sinterbanus op de Sliënenberg mit zien vrinde aan 't oefene waas.
En den eine zag: ‘dae kint det neet’.
En den andere zag: ‘dae mak det vaerdig’.
En ze kaekelde zich en woelle wedde. Maar de verstendigste zagte: laot ós iers maar ens aafwachte waat offe duit.
En op den daag en het oor, del bekind gemak waas, dette zoel laote zeen, waatte kós, raakde de ganse stad op de bein. Eeder woel det zeen en spooide zich nao den Urbanuswaeg. Auk van Bliërik kwame ze; 't woord drök op de brök; en in Bliërik loog toen nog 't garnizoen op 't Fort Sint Miechiel, en mit de Kommendant waas aafgespraoke, det as de wannevleeger van de Sliënenberg aafsprong, hae zien vluch meus neme euver de Maas in de richting van de Staai: en dao zoel hae dan door de saldaote waere opgevange, en ze zoelle ein kenon aafscheete um ein feestelik tintje aan 't geval te gaeve.
Intösse waas 't in- en um 't Villapark en op de wal al zwart van de minse: dao hadste den Börgemeister mit ein stel van de Gemeinteraod; de zoogs gerdeneers oet den bantuin: de zoogs börgers, net zoo good die van 't hetje as die oet de winkelstraote: de meister en de zuster mit de schoëlkinder, vrouwe mit de nuisdook um den hals, mooders mit de kattenate scholk veur en de blage aan de hand: afeng de ganse stad. Maar dao meus auk betaald waere: de wannevleeger deej 't neet veur niks. Die veuraan woelle staon, meuste eine gros gaeve: wat vaerderop einen halve. En de wannevleeger beurde zelf 't geld, en stook 't zich in de tes. Daonao klom hae de Sliënenberg op, en stelde zich op mit de wanne aan de hand, rechop wie ein standbeeld.
En 't waas ein spektakel dao op den Urbanuswaeg; eederein praodde, reep, makde zich drök: kinder raakde in de verdrökking, krege herrie, krege preugel, en baökde of ze in ein mets hónge.
Auteursrechtelijk beschermd