Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 346]

E sjprenkske hoop
Valkenburgs

Weer valle neij de blaar, zoa sjtil wie traone,
Die leeke langs de wang van 't dreuf geziech
Van de natuur, die rondum ziech zuut sjterve
Häör zomerkinger en ze liejt en zjwieg.

Zoa goont ze ein veur ein, liech wie e vaerke,
Ze lègken op de grond'n zachte sjpreij;
En werm en veilig ies noe al geborge,
Onder 't blaredèk begraven alleneij.

Dan kump de kou mèt wind en regesjtörme
En biet ziech in de aerd en klauwt ziech vas;
Meh wat liegk ingebèd onder 't louver,
Haed van diet alles neet de minste las.

Tot sjtrak 't vreugjaorsj-waer mèt zon geit komme
En 't hauwf vergange louf weurd eine breuj,
't Natuurgeziech zal dan weer op goon fleure,
De veurjaorsj-zon wèk veur häör nuuje bleuj.

Zoa liegk auch dèk in 't miensje-hart verborge,
- Dat zjwoar en dreuvig ies door zörg en leid -
E sjprenkske hoop deep onder tied begrave,
Dat nao verloup, op nuuts weer bleuje geit.

A. Ubaghs-Cobbenhaegen

[p. 347]