Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 253]

Wullem Sjeekspieë zie 34ste sónnet
Nederweerts

Woeëvör beloozje* mich zoeë lokkendj waer
En steurzje* sónger mantjel mich op paad,
Wan siebod* reingel wolkdjen um mich haer,
Verbergendj al dien prawgt in voel en naat?
't Es neet genógt det door 'e wolk dów brikst,
En druuëgest vout* op mie verhouwdj gezi-jgt,
Want nemes good van zoeëndje zalf oeëts spriktj
Di-j heiltj de wóng, mer neet de schang verli-jgtj.
Dien schieëmtj geneustj mien smerte neet;
Wan' tj dich al spitj, leef, al 't gemis ès mien.
Wat nötset eum mèt knagendj hertsverdreet
Det rouwtj de jónge meker van 'e pien?
Mer ah! dien leefdjestraone zeen smaragd,
Betale keuninklik vör schäöldj en klacht.

Joeëste Fóns