Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur



[pagina 246]
Naeven-ein Montforts Veer sjtoonge naeven ein en handj in handj wie veer ós liëerde kinne. En veur ós loog det wuiste landj det ‘toekoums’ heitj. Veer gónge binne. 't Woor doa sjtil, hiëel wiëed brandje ei leech, de zaachheid van heúr henj góng zaach euver mien wange. ‘Koom mit, zach ze, koom mit’. Ich zjweeg. En same zeent veer ooze waeg gegange. Veer gónge wiëed en lang en joar op joar, heúr sjtum, heúr henj, die bleve aeve zaach. Veer droge saam oos pekske, lich en zjwoar, kloar wore dúks ós nachte en duuster dúks ós daag. En zoë zeent veer gegange, ich en heúr, en kieke veer dan aaf en toe eins trök dan bleutj doa, boave roësesjtruuk vol deúr auch ooze laevesboum van groët gelök. En noe, nag naeven ein, nag ummer handj in handj trékke veer door ós laeveslandj naw 't leech det noë neet wiëed miëer brandj. Peter Kempkens