Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 195]

Gein mösj vèlt vaan 't daak...
Maastrichts

Gein mösj vèlt vaan 't daak,
vaan miene kop gein haor,
gein traon vèlt oet mien oug
es 't Eure Wèl neet waor.

Gei vleegske weurt gebore,
gei bleedsje aof en vèlt,
gei zäödsje geit verlore
es Geer 't neet en wèlt.

Gei tekske weurd gebroke,
gei blömke aofgeplök,
dat Geer neet höb oontloke
veur us, veur eus gelök.

Geer höb de blömkes aongekleijd
in wit en geel en roed,
Geer gaof - al höbbe ze neet gezejd -
de veugelkes hun broed.

Geer gaof de mössje nog hun nèste,
'n hool aon eedere vos,
Geer dach aon us toch neet 't allerlèste,
die door Eur Blood woorte verlos.

Geer gaof Eur Moojer aon eus land.
Veer zien noe neet mie bang,
Zij leidde aon Häör Moojershand
eus volk al iewe lang.

Veer höbbe al eus hoop gestèld
op Eur Veurzienigheid,
dao Geer us neet besjaome wèlt
in alle iewigheid.

[p. 196]

 

En es iech weer mèt zwoere kop

 

aon mörrege höb gedach,

 

daan riech Geer euze mood weer op

 

door wat Geer höb gezag:

 

 

 

Gein mösj vèlt vaan 't daak,

 

mien haore zien getèld,

 

gein traon vèlt oet mien oug

 

es Geer 't neet en wèlt.

 

 

 

G. van den Boorn