Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 179]

Kwezele
Maastrichts

De ein die hèt ziech juffrouw Jèske,
De aander juffrouw Moneka,
Ze goon alle twie nao de paoters
En beije dao persjoonkela.*

Ze loupe achterein te loupe
En dao - is 't neet kazjeweel -
Treffe zie ziech aon de kèrkdeur
Die Jèske vruntelik opeheel.

Moneka hèlt twie spitse vingers,
E bitsje vochtig, gaar neet naat,
Vlaak veur de neus vaan juffrouw Jèske
En lach daan zeut wie sjokelaat.

Iers goon zie ziech eve zètte,
De ein zit rechs, de aander links,
Jèske door häör plumpe* glurend,
Moneka wie 'ne sfinks.

Jèske kiek ins wee nog miejer
Zoe al in de kèrrek is,
Beijt gestiedig aon 're noster
En toch geit häör gaar niks mis.

Moneka kiek àl mer veur ziech,
Meh toch wèt ze wat gebäört,
Dat is door oefening verkrege,
Geluif et mer, ze wèt et häört.

Same sjroev'le ze nao boete,
Beije zès kier wie et moot,
Goon nao binne, weer nao boete,
Kieke roond en doen devoot.

[p. 180]

 

Daan obbins, zoe in 'n heukske,

 

Stoon ze dao in et pertaol

 

Smiespelentere* en bekletse

 

Wee ze zaogen allemaol.

 

 

 

Daan goon ze weer beijend binne,

 

Juffrouw Jès en Moneka,

 

Kloppe nederig op hun beurskes*

 

En beije weer persjoonkela.

 

 

 

Harie Loontjens