Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 176]

Vergeete...
Maastrichts

Laot miech nôe mer vergeete zîen -
Iech bîn zoe meuj vaan 't mèjje -
En laot miech in Gaods stèlle sjîen
Mîen hart opnöjts inzêjje.

Iech bîn zoe meuj vaan 't praote laank
Vaan mun die mer neet zwîege,
En die verkrâmpe, es ze staank
In plaots vaan daanke krîege.

Iech bîn zoe meuj vaan ougezwart,
Wat heet zichzêlf bedrooge;
Vaan ouge, die zîen los vaan 't hart:
Is 't woerheid? Is 't gelooge?

Iech bîn zoe meuj vaan 't slanggedrêj,
't Weik en wîekend krûnk'le
Vaan köp în huichelend gezwêj
En ouge die vuil fûnk'le.

Iech bîn zoe meuj vaan 't kaait geziech
Vaan die, wie haagedisse,
Es naodert hun de noed te diech,
De start wel wèlle misse.

Laot miech nôe mer vergeete zîen
En in Gaods zon miech breuje.
Mesjiens tot daan, wie rîeke wîen,
Mie blood ins weer geit bleuje.

Fons Tuinstra