Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur(1976)–Max de Bruin, Eugène Coehorst, Paul C.H. van der Goor, Jan Notten, Lou Spronck– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 173] [p. 173] De stêrke Maastrichts Brîng nôe de lèste blomme binne Die us de zoomer heet gebrach; De winter steit weer te beginne: Et kòs goon vreeze dizze nach. En zèt ze in 't waater veur de rôete In 'n vaas vaan 't zûuverste kristâl, En laot ze door 't goud vaan bôete Goon gleujen in de zonleechvâl. Kryzânte kinne wel deteege; Die röilden hunne geur, hun kleur, En - teege naojaorseelend - kreege Hun hêlheid en hun krach daoveur. Wat teer van kleur is, zèt dat binne, En wat vaan geur is leef en zach, Laot daan de winter mer beginne: De stêrke draage wel hun vrach! Fons Tuinstra Vorige Volgende