Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 159]

Samespraok aon 'n vinster, es mien begraffenis veurbij geit
Maastrichts

Dao klink miech treurmeziek - wie kin 't - in de oere,
sjuif de gordijn ins weg, iech wèl ins effe loere.
Dao kump Sint Joezep aon, ze kieke wie verweze,
aoch jeh, de Praeses doed, iech höb dat toch geleze.
Zien kinder zien geplaots en heer had ouch contante,
waor in 'n brouwerij; die drachter zien vas klante!
Zuug dao, collega's ouch vaan aander brouwerije,
die lölle same get, iech zeen z'ch geine beije.
Wat 'n begraffenis, 't is zun vaan al die kranse,
meh jeh, op zoe'nen daag krijg de blommis ouch kanse.
Heer doog ouch hiel väöl good - zoe zeet me - dat zien feite,
meh jeh, mesjien de zaak? De kins toch noets neet weite.
Heer waor neet mie zoe joonk, laot us dao euver zwiege,
iech bin wel ins benuijd wee noe dee pos zal kriege.
Geweldig wat 'n lui, had dee zoeväöl relaties?
Heer waor vaan alles get, dat zien toch gein prestaties.
Dat zien de lèste dao, iech hoof neet mie te kieke,
get renteneers en zoe, die goon nao alle lieke.
Sjuif de gordijn mer touw, euver get ganders praote,
meins tiech tot veur dee maan 'n träönsje weurd gelaote?

P.C. de B.