Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 81]

Sonate
Hoensbroeks

Dr maoën haat vuër de aardigheid
zich es tomaat verkleid;
noe konne de granate
ein anger Scheinsonate
gaoë sjpieëlen aa zien einzaamheid -
en aan de mien,
es sjtrak ei vleegmachien
zne toervel* doeër mne kelder sjleit.

Ich wul: ich hej ins vuër de sjpas
auch 'ne tomate-jas,
en dat vr kusse drieve
wie twieë oraanje-sjieve
dr maoën en ich in eine pas -
went 't gesjöt
z'n roeë klanke-klöt
deit basjten op de hieëmel-as.

Ich wul... ich wul zoeëväöël!
sjtrak zit ich in 't höäël*
wie miene sjtamvaar douzende jaoëre geleje,
Waoër daeë tevreje?
Bin ich 't neet?
't kumt ei zoer verdreet
van achter de welt doeër gn loch gereje!

Paul van Hoensbroek