Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur



[pagina 54]
Nit vergeëfs Heerlens Ich han toch nit vergeëfs mie Heële hoeg gehoaëte, Nee, nit vergeëfs op 't Heëlesj lank gesjtuut. Duks sjtong ich waal ermzieëlig en verloaëte; Me leëft toch nit alling va wat me zuut... Me leëft toch nit alling mar huuj en mörge, Ins woar toch e begin, woeë m'ooch e deel van is. Wat woare ver, went ver ins alle zörge aan 't noagesjlach besjteëd höjje gemis... God hat der miensj gezag 't leëve durch te geëve durch alle ieëwe hin in onverbreëkbere bangk. Der ouwer goof an 't kingk dan nog doaneëve der riekdom van en leefde tot zie langk. Mieng heng zunt noe gevuld, want rieëker es ich dach, is 't langk va Heële mich durch meesterhangk besjrieëve. Ee dink is joamer, dat mot zieë gezag, wat is os toch mar wieënig uuverblieëve... Ver mènde van os dörp ing sjtad te maake, ing sjtad va hoeëzer hoeëg pis i gen loch. Doavuur mos al wat oad woar mar goaë kraake, voet... angesj houw ver joa ging plaatsj genog... In 't hat va Heële onger zilverzangk begraave... likt 't fundament, vuur ieëwe truuk gelag. Doa e museum op te boowe, wuur de gaave van ozze tied van os... aan 't noagesjlach... Jan Huntjens