Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 51]

Beij 't bild van de Moddergoades
Heerlens

Naeh! Uch zouw ich neet wille zieë.
Zoen kroeën, d'r septer drage
en sjtil te sjtoa, neet sjpreëke, noeëts
get trük te moage zage...?
En hinger mich die gouwe plaat...
't Kiendje vas te haote
dat weul ich waal, mè zouw 't kink
zich dat gevalle loate?
Uur kleed mit zienne gouwe rank,
dat ummer rujjig houwe
wuër nieks vuur mich, dat veul mich d'rek
in anger - valsje - plowwe.
De oge ummer oape hao-
te, - groeët, mit sjtil pupille, -
en neet d'r mit te kniepse... Naeh,
naeh! Dàt zouw ich neet wille.

Naeh! Uch zouw ich neet dúrve zieë.
't Kuste kinger kòmme:
e Ave op de lipkes en
de hendjes vol mit blòmme...
Uur wichsjke wuëd mich òch te sjwaor,
Went mich d'r erm zouw breëke
da leug 't Jezuskiendje doa,
en went 't da gung keëke?
En wen ich in Uur blòmme sjtung
en alle keëtse brankte,
wat zouw ich mich versjrekke
went'r kuëme die mich kankte?
En went mich ouwesj zage kuë-
me dat hön kinger sjturve...
Mein God, wat meus ich da waal doeë!?
Naeh! Dat zou ich neet dúrve!

[p. 52]

 

Naeh! Uch zouw ich neet kònne zieë.

 

Uur kink neet valle loate

 

en sjtil te sjtoa, mar sjtil te sjtoa,

 

dat wuër nog oet te haote.

 

Ich kus - went ginne noa mich keek -

 

get an die plaat goa luëne,

 

en went d'r linkse voot gung sjloa-

 

pe op d'r rechse sjtuëne.

 

Mè aa te huëre zung en angs,

 

't leed te huëre sjpreëke...

 

dat kus ich neet, dat kán ich neet,

 

da zouw 't hat mich breëke.

 

D'r erme miensj te truëste, deë

 

zich an Uur g'naad kunt zonne

 

- Oh allerleefste Moddermaagd -

 

naeh!... dàt zouw ich neet kònne.

 

 

 

Cor Driessen