't Ald huuske
Genneps
Alles scheen te treure bi-j Kobus, tot zelfs zien klèèn krómme piep: die bibbelde ien ziene hòst tandeloze móónd.
Heel èfkes trok ie ziene krómme rug iets recht en keek nor de riepende merelle bovve zien kop.
Hoe lang was 't geli-jje dat Truj, zien vrouw, den bom gepòt had? As de kiender nor bèd ware, zatte ze same ien de zómmeraovend ónder den bom. Truj stopte de kouse of schèèlde de èrrepel. Róóndum ien de ziepkes kwakte de kivorse; de vlèrmuus duikelde dör de lócht; 't meziek üt Wim ziene moneka dreef wèg ovver de strük en bergskes.
En nów? Truj was al drie jaor dood. De jóngste dochter wònde bi-j 'm ien tot vandaag. 't Hüs stóónd ien de wèèg en mós afgebraoke worre.
Kobus streek dör ziene snor. Dèn snor stóónd vroeger ien de punte: mit èn bitje smalt* kröölde hi-j 'm óp. En nów? Nów was 't ènnen hangsnor. Alles treurde. Ok den merellenbom, de tek hónge krek as van ènnen treurwilleg óp 't kèrkhof.
‘Der Fàt’, zèt zien dochter, ‘hier hèdde den alde pròst.* Gòt dor mar ien zitte; dèn neme we nie mèr mit. Ge blieft zeker toch hier tot 't Hüs afgebraoken is. Vanaovend lit 't tègge de gróónd. Da is tèggeworrig zo gebeurd.’
Kobus stóónt óp van den houwklos en heurde 't krake van 't Spànse riet, toew ie ien de pròst ging zitte. Wat was Truj d'r zünig óp gewèèst; ze hadden 'm gekrege mit de zillevere brulleft.
Hoog volgelaoje ri-jde den auto wèg. 't Laojkeske stóónd nog tègge de gevel. ‘Dat hèb ik gekrege’, heurde Kobus zègge, ‘en dor maak ik èn kniendehok van.’ Kobus vèèrde óp, mar zakte wèr trug ien de pròst: drie jónges slèpten 't keske ovver de straot, 't lienekeske van Truj.
De klok ien Gennep sloeg twellef uur. Üt alder gewoonte sloeg Kobus èn krüs en bidde den Ónze Vaoder. Langsaam sliep ie ien. De wiend spulde dör de hoge popeliere.
Króm en eenzaam zat Kobus dor ien de pròst. De kop zakte steeds wiër nor óónder. 't Verlaote van zien hüs viel 'm te zwaor.
Wor wier ie wakker van? Hi-j zag nog de witgekalkte muur aoverhelle. En toew... ènne plóóns, èn stofwollek en ènne floers vör Kobus zien oge. De piep was 'm üt de hand gevalle. Bi-j 't óprape sloeg de pròst um; èn losgeschote stuk Spàns riet rakte 'm bovve zien oog.
Hi-j vèègde 't bloed üt zien oge, keek nog 's nor den merellenbom en slófte nor de ni-jje woning. Wa was dor alles groot! Hi-j ging van d'een kamer nor d'ander, mar vülde zich nörreges thüs.
Zwart ware de merelle - alles was zwart, toew Kobus wèr nèvve den bom kwam:
Zwart den auto, 't kleed ovver zien kist, de minse die 'm wègbrochte.
Kiender stóónde ien de pròst en óp den houwklos en rukten en de tek van den bom. Ze stopte gauw de móónd vol merelle, sloegen èn krüs en waren èn ogenblik stil.
Zacht spulde de wiend dör de krün van de hoge popeliere en sprinkelde èn par dikke douwdröppels nor óónder. Die toepte óp de kap van den auto, as lèèste groet en èène goeje mins.
Grad van Dijck
Auteursrechtelijk beschermd