Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 20]

Bie 't krèbke
Eijsdens

Iech zow ooch gaer e pläötske hebbe
Hie, bie Eur krèbke, Slivvenhier.
Mè, gaans aateraof, ien 'n duusjter heukske
Oe iech aoneenhaawend 't ow heb op Dier.

Neet bie de sjiepers wil iech goeën ziette:
Iech pas neet bie hun, want zie waore good
En zoe trouw en eenvoudig, sjuus wie kleng kingder,
Mè miech ziet de hoevaoërd ien 't blood.

Ooch neet aon de kaant vaan de heelege kuuëninge,
Vaan wied, wiedaof vonne ze de wièg nao Uuch
Omdat ze ziech doer de sjter leete lejje:
Iech gebruuk dik m'n eege wiesheed as luuch!

Ooch neet bie de Ingele, dij hun Gloria zonge
Dao boete - 't kloongk zoe zuuver wie wien -
Dao-ien moot ming sjtum ziech neet wèlle minge
Dij braach jummes nieks as miesklaanke drien!

Zelfs ien de kompanij vaan d'n os en d'n ièzel
Huur iech neet toes. Been iech mie soms as zoe'n deer?
Zie gaove hunne aosem om Uuch te verwerme,
Iech lek nieks as kaw en ongdaank bie Uuch neer.

Laot miech mer sjtel ien e heukske kroepe
Aateraof en waachte mit väöl gedeuld
Tot G'r eindelek Eur kupke nao miech wèlt drieje
Mit e griemelke* vuur m'n ermooi en m'n sjeuld.

Jeanne Theunissen