Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden

[p. 184]

Het twee-en-negentigste zinnebeeld.

MAAR 'T WAS GEEN LICHAAM.

[p. 185]

Op het XCII^ste Zinnebeeld.

Wat leert ons doch dit Schaduwbeeld?
Dat alles wat hier vleit en streelt,

En de oogen doet verbaazen

Van kinderen en dwaazen,

Door kunst en pracht, maar duisternis
Ja eene droom en schaduw is,

Die nimmer heil kan geeven

In 't wisselvallig leven.

Al wat de waereld heeft is waan,
Die als een rookdamp moet vergaan

Wanneer de zonnestraalen

Van 's Hemels voorzorg daalen

In d' algemeenen ondergang.
Dies is hy dwaas die zyn belang

Op 't ydel niet wil bouwen.

Men leer' dan vast vertrouwen

Op 't ligchaam van oprechte deugd:
Dat baart een wezentlyke vreugd

Door Christelyke pligten,

Daar schaduwen voor zwichten;

Eerst hier in 't welbewust gemoed,
Dan steeds by God, het hoogste goed.