Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden

[p. 152]

Het zes-en-zeventigste zinnebeeld.

ZO VERVALLEN DE UITWENDIGE DINGEN.

[p. 153]

Op het LXXVI^ste Zinnebeeld.

Deez' Tempel, 't zy aan wie gewyd,
Met all' zyn outers en çieraaden,
En pragt van dierb're koorgewaaden,

Vergaat in 't einde door de tyd,

Wiens scherpe tand niets zal verschoonen.

Wys is hy dan, die hier uit leert,

Hoe alles in een damp verkeert,

Hoe't goud verslyt; hoe vaste troonen

Gestadig worden ondermynt;

Hoe schoonheid kracht verstand en gaaven
Allengs vermind'ren, hoe wy slaaven;

Ja hoe ons leven zelf verdwynt,

Om nooit de waereld te vertrouwen,

Maar God die bron van overvloed.

Dus kan men in het vroom gemoed

Een' onvergangb'ren tempel bouwen,

Tot een verblyfplaats voor zyn Geest,

Waar op de tyd vergeefs zal byten:
Want nimmer zal zyn glans verslyten.

Men steek' dan vry en onbevreest

Daar 't offer aan van 't heilig leven,
Om zon en maan voorby te streeven.