Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden

[p. 74]

Het zeven-en-dertigste zinnebeeld.

ZYN AFWEEZEN DOET ONS BEVRIEZEN.

[p. 75]

Op het XXXVII^ste Zinnebeeld.

Doet hier het afzyn van de Zon,
Die alverkwik'bre levensbron,

De wateren bevriezen,

En stelt de sneeuw en 't ys ten toon,
Waar door natuur, noch korts zo schoon,

Haar luister moet verliezen,

Ja sterven, om weêr op te staan?
Helaas! hoe zal 't met ons dan gaan,

Wanneer de ziel van 't leven,

De Zonne der gerechtigheid
Die ons met weldaên overspreid,

Ons herte gaat begeeven.

Dan is het winter; dan is 't nacht;
Dan mist de wil zyn grootste kracht;

Dan sterven al de vruchten

Van hoop, van liefde en van 't geloof;
Dan heeft men telkens voor den roof

Des helschen wolfs te duchten.

Genade, ô Schepper! blyf ons by:
Dat steeds uw glans een artseny

Van blydschap mag verstrekken.

Ja schep een Lente in ons gemoed,
Die nooit vergaat; op dat uw gloed

't Bevrozen hert mag trekken,

Door uw genade en zynen pligt,
Uit doodsgevaar in 't eeuwig licht.