Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden

[p. 76]

Het acht-en-dertigste zinnebeeld.

OM IN 'T KORT WEDER TE KOMEN.

[p. 77]

Op het XXXVIII^ste Zinnebeeld.

De Zomerzonneglans verschuilt
Zich niet in 's waerelds Noorderdeelen

Alwaar de beer van honger huilt,

Dan om natuur op nieuw te streelen,

Met zyn gewenscht verkwikbaar licht,

't Welk 't Zuiden langer nacht zal geven.

ô Spiegelglas voor 't zielgezicht,

Waar in de zondaar, net naar 't leven

Zyn' stand beschouwt, die van de zon

Der hemelsche genaê verlaaten,

Zyn eenig heil, zyn vreugdebron,

Verstyft, bevrozen door het haaten

Der deugd! Boetvaardige schep moed

Ik zie de Heilzon ryk van straalen

Herryzen. Stort een traanenvloed

Van waar berouw; verlaat het dwaalen

Op kromme paden van verderf:

Zo zal u steeds Gods gunst beschynen.

Hy is uw troost, uw eeuwig erf,

Die alle dampen doet verdwynen.

Niets dat zyn glori zo vereërt,

Dan dat men zich van 't kwaad bekeert.