De geschiedenis van het huis. Een verhaal van vele avonturen

[p. 60]

XIII.
De schipbreuk van de ‘Medusa.’

- Lieve....

- Ja, Lieve....

De schipbreukelingen der ‘Medusa’ kunnen zich in hun gezamelijke ellende niet dierbaarder tegenover elkaar gevoeld hebben dan de Bouwheer en zijn Bouwdame.

- De post, Lieve!

Sinds het begonnen is, brengt de post elken dag meer. Makelaars, aannemers, grondverkoopers, hypotheek-agenten, assuradeuren zwijgen thans voor het fait accompli. De beurt is aan installateurs van centrale verwarming, kolenhandelaars, tuininrichters, meubelkunstenaars, verhuizers. Hun prospecti, brochures, catalogi, circulaires, gesloten brieven, die rechtstreeks trachten te mikken op den klant, komen bij pakken binnen.

- Waarom ben je zoo boos, Lieve?

- Deze schoft, Lieve....

- Wat een woorden! Wat een woorden! Kom drink nu zoet je thee en laat je niet 's morgens al van streek brengen.

[p. 61]

- De vent wil een stofzuiger leveren beneden den prijs. Hij zegt....

- Wij hebben toch geen stofzuiger noodig, Lieve! Onze ‘Vampyr’ doet het nog heel goed.

Wild rist de Bouwheer den kruisband van een zwaar boekdeel open. Het lijkt een nieuw Tijdschrift voor Jongeren, maar het is de prijscourant van een boomkweeker en bloemist. Fraai gerankte heesters, bloeiende vaste planten, vruchten met bolle wangen vullen de gladde bladzijden.

- We moeten vooral reinetten hebben, Lieve!

- Reinetten vragen zwaren grond, zegt het boek.

Mevrouw geeft het niet op.

- Is onze grond dan niet zwaar genoeg, Lieve? Herinner je wat een werk die graver had! We hebben hem nog iets extra's gegeven, weet je wel?

- Zware grond, Lieve, beteekent....

Zulke colleges doen de Bouwvrouw haar natuurlijke minderheid beseffen. Zij verdraagt dat niet en wordt boos.

Vooral de verhuizers zijn dringend in hun propaganda.

Hun briefhoofden vertoonen meer dan levensgroote zeswielige karren, op weg naar alle werelddeelen. Soms etaleeren ze een heelen trein, een ‘Noordster’ van gelijk- en gelijkvormige verhuiskarren, bedrukt met advertenties, als kranten die uit de rotatiepers komen, mannetje achter mannetje.

[p. 62]

Het is beschamend, wanneer men zóóveel meubels niet bezit.

- Wij zullen aan één tapissière genoeg hebben, Lieve!

- Meer dan genoeg! En bovendien verhuizen we nog in lange niet. En bovendien had ik plan, wat maar éven weg kan in de veiling te doen. Dan nemen we nieuwe dingen in ons nieuwe huis.

Volgenden dag - wie heeft aan de deur geluisterd? - melden de veilinghouders zich aan. Ook is er een mijnheer van de gardemeuble.

- Voor alle eventualiteiten.... u kunt niet weten. Wie een nieuw huis bouwt, begeeft zich op glad ijs. Het kan vóór de voltooiing afbranden, als het huis van Nienhuys op de Heerengracht, het kan over den tijd worden afgeleverd.

- Spreek u daar niet van, alsjeblieft!

- Mijnheer, weet u wat de familie Pleuter is gebeurd? De familie Pleuter laat haar woning verbouwen, er wordt een centrale verwarming geinstalleerd. Wat doen die kerels?

- Zeker, mijnheer, ik heb geen tijd, mijnheer, ik wil niet weten wat die kerels deden, mijnheer.

- Ze gingen heen en lieten na het proefstoken den boel branden. Om het in twee woorden te zeggen: het huis plofte als een kruitfabriek uit elkaar. - Zes maanden vertraging.

Op dit punt wordt de Bouwheer querulant.

- Wij hebben acht maanden vertraging, waarde

[p. 63]

heer. Daar zijn we aan gewend. Dat raakt ons niet meer. Wij hebben alle maatregelen genomen en zijn gedekt. Gedekt tot den jongsten dag!

De zakenman houdt aan.

- In elk geval, mijnheer, hier is mijn kaartje. Telefoonnummer, giro.... wanneer uw huurcontract mocht afloopen vóór dien tijd, wij halen den boel met onze auto's af, sorteeren wat naar de veiling moet, bergen de rest, leveren alles weer keurig onderhouden in de nieuwe woning. Onze tarieven....

- Egelantine, mijnheer wil uitgelaten worden.

Is eenmaal het woord ‘verhuizen’ gelanceerd, dan trilt het als een radio-omroep. Alle antennes sidderen ervan.

Wordt aangediend een mijnheer in keurig zwart-zwart.

- U wenscht?

- Wij hebben vernomen van uw aanstaande uitvaart.

- !!!!?

- Wanneer in uw familie - zonder indiscreet te zijn - iemand aan zijn overlijden mocht denken.... Onontkomelijk, nietwaar? staat ieder onzer, helaas! voor zijn laatste verhuizing.

De Bouwheer is niet bij machte een woord te spreken.

- Ons tarief B. lijkt mij, als ik zoo vrij mag zijn, bijzonder aan te bevelen in uw geval. Eenvoudig, gedistingeerd, alles prima zwart laken. Niet te veel

[p. 64]

versiering, juist datgene wat iemand van uw smaak en uw levenshouding past. Tarief B I zonder, B II met palfreniers. Dat blijft naar verkiezing. U kunt het arrangeeren zooals u wilt. En voor uw nabestaanden is het prachtig, wanneer u zelf.... ze zijn er dan ook zeker van, te handelen in uw geest.

De Bouwheer voelt zijn hoofd tot dubbelen omvang zwellen.

- Of mocht u, als man van uw tijd, aan auto's de voorkeur geven. Dat wordt tegenwoordig veel genomen. Wanneer de weg wat ver is, nietwaar? Ik heb mij laten vertellen, dat uw familie in de plaats uwer geboorte.... Zeker, zeker, men is daar meer op zijn gemak, meer ‘thuis’.

Deze zwart-zwarte mijnheer laat correct zijn adreskaartje in de ‘coupe’ en verdwijnt met het onschokbaar zelfvertrouwen van iemand, die weet dat zijn beurt aan 't eind van alle dingen komt.

- Goddank! zucht de Bouwheer. - Egelantine, ik ben uit, ik slaap, ik ben gestorven, begraven. Niets meer te zeggen voor vandaag.

Doch de onvermurwbare avondbestelling brengt nog een prospectus van de Vereeniging voor - voorzichtig! voorzichtig! - facultatieve lijkverbranding.

Men telefoneert om den dokter.... mijnheer wordt onwel.

Maar de dokter staat reeds achter de deur.