De geschiedenis van het huis. Een verhaal van vele avonturen

[p. 5]

II
De Grond.

Ik is de Bouwheer; Josephine is zijn dame.

Er komen er meer. Er komen menigten. Want of het een woning of een kathedraal zal zijn, wie bouwt, betrekt er de heele wereld in.

Men kan het ook andersom zeggen: de heele wereld bemoeit er zich mee. Is er beter Paaschwandeling met het kroost dan bezichtiging der in aanbouw zijnde huizen? De huizen der anderen? En waarom, denkt ge, zijn de horretjes uitgevonden, die zeeven der nieuwsgierigheid?

Dus: Josephine.

Toen vast stond, dat er gebouwd zou worden, zei Josephine:

- Wij moeten grond hebben!

- Grond? vroeg ik, alsof ik nog nooit van grond gehoord had.

Want vrouwen zijn teleurstellend reëel. Voor mij was de aarde een zilveren bal in een schiettent, en die danst op een fonteintje. Hij is rond en onvatbaar,

[p. 6]

alleen maar licht. Een verdwenen ster, die blijft schitteren om boeren te vangen en de schutters, die erop mikken, zijn voor hun dubbeltje bedrogen.

Op dat flikkerende ding zonder lengte of breedte, zonder bepaalde plaats en waarop men alleen de beenen breken kan, wilde Josephine een plek ‘van ons eigen’ hebben om het Huis te bouwen!

Voor mij was de aardigheid eraf.

Het huis verloor zijn metaphysisch bestaan, het zakte weg in een veenachtige werkelijkheid, het leek op ieder ander huis, dat ieder ander gebouwd had.

- Kom mee! zei Josephine.

Zij bracht mij naar een houten bord, het geleek de spijskaart van een eethuis.

In zwarte letters op wit kon men lezen:

BOUWTERREIN TE KOOP
Geheel of gedeeltelijk.
Beharde wegen, water, electriciteit. Gelegenheid tot gasaansluiting. 28 kilometer van Amsterdam. Te bevragen bij Slier & Haalmeier, telefoon 1111.

Wij lazen het bord en liepen voorbij. Geplaagd door secundaire functie, gingen wij niet naar Slier & Haalmeier, noch stelden ons met hen in verbinding door de telefoon.

Integendeel liepen wij het landschap af om te zien of er nog andere bouwterreinen waren.

Wie handschoenen noodig heeft, gaat een hand-

[p. 7]

schoenen winkel binnen en koopt handschoenen. Dat is het eenvoudigste. Maar hij kan ook zich vermeien in de uitstallingen van alle handschoenenwinkels ter plaatse en eindelijk bevinden, dat de oude nog zoo slecht niet waren. Hij verliest zijn achtermiddag, hij wint ervaring en zelfkennis.

Van geld gezwegen, want men praat in ordentelijk gezelschap niet over geld.

Menigeen zoekt zoo lang naar een vrouw, tot er een is die hem vindt, vragende:

- Wat zoekt u?

En het antwoord gekregen hebbende, dat hij het niet weet, neemt zij hem mede naar den burgerlijken stand, waar altijd iemand gereed staat om misverstanden te bevestigen.

Wij dan zagen talrijke bouwterreinen, wier aanbevelingsborden het landschap deden gelijken op een advertentiepagina.

Toen kwam manke Toon en liet ons er nog meer zien. Hij sjouwde achter ons aan als een hond die niet weg wil, en hij praatte gedurig, men wist nooit tegen wien.

Zoo vulde hij zijn middag en den onzen.

Alle makelaars uit de omgeving raakten in onthutsing. Op fietsen renden ze aan, onze huisbel stond niet stil. De telefoon verhoogde ons abonnementstarief wegens overmaat van gesprekken.

Leonardo heeft zoo de ‘Aanbidding’ geschilderd:

[p. 8]

heel de wereld stort toe om van het wonder getuige te zijn. Men kan het zien in de Uffizi te Florence, in de derde zaal, die den overgang voorbereidt naar de heidensche Renaissance.

Helaas, onze ‘Aanbidding’ met al die makelaars was lang zoo stichtelijk niet!

Ook kwamen vrachten brieven van hypotheekbanken en assurantiemaatschappijen. In de aannemerswereld werd onrust waargenomen.

En nogmaals onderzochten wij de qualiteiten van alle bouwterreinen, die ons werden opgedrongen. Zij waren lang en smal, zij bestonden uit zand, uit boekweitvelden, hakhoutakkers, hei, zij lagen aan den weg of inpandig uitgesloten van elk verkeer, zij geerden, helden, maakten kuilen en bulten.

De streek leek een kleermakerswinkel, waar wij geen keus konden maken. Wij dachten erover, er maar van af te zien.

Toen, door een telefoontje, belandden wij op Slier & Haalmeier's kantoor.