De Lammerenvreugd of de herders bruyloft

[p. 39]

Den vrolyken Minnaar, verandert in een Baggus vriend.

Stem: Vrienden zou men niet vrolyk wesen.

Ik had ‘er een Liefje uytverkooren,
Zy stond vast in mijn hert geprent:
Maer ag! eylaes nu moet ik hooren,
Zy verkeert met een ander vent,
Ik zal nog in droefheyd versmoo ho ho ho ho ren!
Want mijn Rosette mijn niet kent.

Zy is het puyk van alle Vrouwen,

Lonkende oogjes bruyn als git,
Haer rooder mond om te aenschouwen,
Haer Tandtjes als een Lely wit,
Haer blosende wangen met kuyltjes vo ho ho ho uwe
Haer kevelde kin die heeft een split.

Haer Neus, die is seer net besneden,

Haer blanke hals gelijk een zwaen,
Sneeu witte handen volmaekte leden:
Schoonder als Venus of Diaen,
Mijn ziels voogdes gaet van my tree he he he heden,
Met regt zoo mag ik treuren gaen.

Maer wat kan mijn het treuren baten,

Zy wil niet hooren mijn geschrey,
Ik zal de liefste varen laten,

[p. 40]

 

En scheijen uyt de Vrijery,

 

Vrou Venus met haer ondersa ha ha ha ha ten,

 

Wil ik gaen setten aen een zy.

 

Wat helpt mijn lopen en het draven,

 

Dat ik zoo dikwils heb gedaen,

 

De minnaers zijn maer Venus slaven,

 

Steeds met zorg en pijn belaen,

 

Ik wil mijn keel met vreugde la ha ha ha ha ven,

 

Van de edele Bagghus traen.

 

Want zou ik door de min versmagten,

 

En zijn tot Venus slaef, o neen;

 

Bagghus wil ik veel waerder agten,

 

Die schenkt zijn Necter yder een;

 

Drinken de Wijn by dag en na ha ha ha ha gten,

 

Leven in vreugd sonder geween.

 

Sa lustig laet ons vreugd hanteeren,

 

Eer dat het Bagghus nat verschaeld,

 

Een glas vijf zes kan ons niet deeren,

 

Laeten wy drinken ongefaelt,

 

Eerst voor ons geld dan voor de klee he he he he ren,

 

Als wy dood zijn is ‘t al betaeld.

 

Gy Minnaers als gy gaet uyt vreijen,

 

U zinnen op geen schoonheyd slaet;

 

Een schoone Vrouw heeft veel te lijen,

 

Daerom soekt Eer en middelmaet,

 

Als gy uyt liefde met u be he he he he yen,

 

Wilt leven in den Egter staet.