De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
Auteursrechtvrij
[pagina 21]
| |
Voys: Waerom verlaat gy mijn, &c.Een Iuffer fier en schoon,
Die ging om te vermeyen,
Alleenig in persoon,
Na buyten toe ydoon:
Om haer vermaek te vinden,
Al in het Ieugdig hof,
Onder de groene Linden,
Daer waeyd geen bladeren of.
Een heere Knegt serteyn,
Die bood haer reverentie,
ô Soete Iuffer reyn,
Mogt ik u dienaer zijn?
Haer mond beletten ‘t spreken,
Haer wesen kreeg een bloos,
Haer oogen gaven ‘t teken;
Dat zy hem daer voor koos.
Zy bennen voort gegaen,
Tot in haer vaders Tuyntje:
Buyten de Stad hoord aen,
Digt by de malie-baen;
Toen sprak hy sonder rasen:
Iuffrou als ‘t wesen mag,
Soo laet ik jou eens grasen;
Toen schoot zy hem een lag.
Hy nam de Iuffer ras,
En ley haer zagjes neder,
Al in het groene gras,
Dat haer behagen was:
Zy ginge zamen stoeyen,
De Iuffrou met de Knegt
Men say de liefde groeyen,
Onder dit soet gevegt.
Hy toonde Iuffrou daer,
Twee soete Appel Roosen:
Al met een Sparzie klaer,
die schonk hy al aen haer,
Iuffrouw was niet af-keerig,
Terwijl de knegt ‘t haer bood,
Maer zy was seer begeerig,
En namse in haer schoot.
Dat smaekten haer zo soet,
dat zy de knegt ging loonen:
Al voor dat soete goed,
dat liefde groeyen doet;
Zy liet hem sonder missen,
Al in een vijver klaer,
Na zijn genoegen vissen,
Gelijk een Hengelaer.
| |
[pagina 22]
| |
Toen sprak de Iuffer fris,
Komt laten wy wat eeten,
En maken klaer de vis,
Die nu gevangen is:
Zy schonk hem Baggus straelen, Uyt haer Papaetjes vat,
Musschaten en Bokalen,
Van ‘t beste dat zy had.
Als zy waren versaed,
Toen wou de Iuffer treden,
Al na haer huys verstaet,
het was la mooytjes laet,
En hy ging haer geleyen,
tot digte by haer huys:
Zy gaf hem voor het scheyen,
Een diamente kruys.
|
|