De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
AuteursrechtvrijVoys: Van de Blaauwe Vlag.Liefde uyt een reyn gemoed,
Is het alderbeste goed,
Dat de menschen kan behagen:
Maer soo min gedwongen word,
Baert het veeltijds droeve plagen,
En doet Ziel en lijf te kort.
Gelijk als men heeft gezien,
Binnen Amsterdam geschien,
Van een Dogter fraey van leden,
En haer Ouders wel gesteld;
Wierd van een Ionkman gevreden,
Waer op zy haer zinnen steld.
Deze Ionkman heus van mond,
Bood haer Trouw uyt ‘s herten grond:
Lief verhoord mijn droevig klagen;
| |
[pagina 23]
| |
Maer zy heeft tot hem gezeyd,
Wilt het aen mijn Ouders vragen,
Dan is vast de knoop geleyd.
Toen soo ging de Ionkman koen,
By de Ouders met fatzoen,
Vroeg of hy hem mogt verbinden
Aen u Dogter reyn van eer,
Dien ik als mijn Ziel beminde,
En u Kind bemind mijn weer.
De Ouders met een goed verstand,
Sagen liefde aen weerkant,
Soo dat zy het konsenteerden,
Te verbinden aen malkaer,
Van den Ionkman zy begeerden,
Om zijn reys te nemen waer.
Eer de Trouw geschieden mogt,
Moest de Ionkman doen zijn togt:
Voor onder-Stuerman door de baren,
Door de Kamer Amsterdam,
Naer Oostindien toe te varen,
Van zijn Lief hy afscheyd nam.
Men heeft daer geschrey gehoord,
toen de Iongman voer na boort,
En men sag haer oogen leeken
Als Zee-golven ongerust,
En haer mond kon naeuwlijks spreken
toen zy wierd adieu gekust.
Maer het is niet lang gelee,
Na de Ionkman was op Zee,
Komt een Koopmans Zoon getreden,
By dees Dogter bied haer min:
En sprak Lief verhoord mijn beden,
‘k Heb op u gesteld mijn zin.
Maer dees Maget wilt verstaen,
Wou hem niet ten antwoord slaen,
‘k Ben verlooft al aen een ander,
| |
[pagina 24]
| |
Om te wordne Man en Vrouw,
En te trouwen met malkander,
Daerom zoekt een aer Iuffrouw.
Hoord wat dese Minnaer doed,
Sprak haer Ouders aen met spoed,
Of hy mogt in huys verkeeren,
En haer Dogter spreken aen,
‘t Geen Ouders alsoo geeren:
Aen hem hebben toegestaen.
Maer wat hy dees Dogter bied,
Het kost haer bekooren niet,
Hy bood haer veel schoon Iuweelen:
Lief toond mijn dog weder min;
Maer zy zey staekt al u streelen,
‘k Heb een ander in mijn zin.
Dese Minnaer met ‘er daed,
Heeft de Ouders aoo bepraet,
Op dat hy mogt veel bequamer,
By haer komen stil en sagt,
Die hem lieten in de kamer,
Daer haer Dogter slaept by nagt.
Toen de Dogter ging na bed,
Wist niet van dit boos opset:
Soo als zy haer lag tot rusten,
Komt de Minnaer met een veert,
En heeft tegen wil en lusten,
Soo haer maegden-schoot onteert.
Smorgens als den dag verscheen,
Was dees Maget vol geween,
Dat haer Eertje was verlooren,
Door haer Ouders loosen raed;
Ze heeft haer selven gaen versmooren,
In een Put op heter daed.
De Minnaer hoorden dit katijf,
Had berouw van zijn bedrijf,
Is te Landen uyt gaen vlugten;
| |
[pagina 25]
| |
Riep wat droefheyd baert de Min!
Ik sal tot mijn eynde zugten
Gaen, daer ik geen menschen vin.
En de Ouders allebey,
Zitten nu in droef geschrey!
Wie weet hoe het af zal loopen,
‘t Is haer schulf zy staen verstomt,
Ligt dat zy de dood bekopen,
Eer haer regte sterf-uur komt.
Daerom Ouders allegaer,
Hebt gy Kinders sorgt voor haer;
Als zy zijn verlooft op Trouwen,
Gunt dat haer den Echt geniet,
Dat het u niet mag berouwen:
Neemt exempel aan dit Lied.
|
|